Lang leve de Senaat

Columns van de week

Amber Wiznitzer en Hannah Prins

De stemmen van Vrij Nederland

Frank Renout

Waarom leeftijd er steeds minder toe doet

Van de banlieuerellen tot Charlie Hebdo: de frustraties zijn gebleven

Amira Yahyaoui, Tunesische activiste: ‘Ik leefde in een land vol lafaards’

Cyril Aouizerate: ‘Er is geld nodig voor idealen’

Waarom de liefde eigenlijk overschat is

Michel Wieviorka over terreur en de maatschappij

‘De racisten? Dat zijn de anderen’

Thomas Piketty over het failliet van de Europese machine

‘De Europese machine werkt niet meer’

De macht is aan u

‘Onze duim ontketent een revolutie’

Waarom de Fransen écht naar Mali gingen

‘Ik zal nooit topless zonnen’

<div class="wpg-element paragraph">
Inna Shevchenko, boegbeeld van het internationale Femen, voert haar strijd tegenwoordig ook online. 
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
Er is een officiële <a href="http://femen.org/en" class="normal" title="http://femen.org/en">website</a> met actienieuws, foto’s en video’s. Een <a href="http://femenshop.com/" class="normal" title="http://femenshop.com/">aparte site</a> is bedoeld voor geldinzameling: je kunt er T-shirts en mokken kopen. Verder doen de organisatie en Inna Shevchenko veel aan promotie via social media. Het <a href="https://twitter.com/femeninna" class="normal" title="https://twitter.com/femeninna">officiële Twitter-account</a> is zeer actief en gevuld met foto’s en video’s. 
Shevchenko’s tweets verschijnen bijna dagelijks. Vaak is ze zakelijk, maar soms persoonlijker. Op 31  augustus postte ze <a href="https://pbs.twimg.com/media/BS_NHaDCMAAvQFV.jpg" class="normal" title="https://pbs.twimg.com/media/BS_NHaDCMAAvQFV.jpg">een foto</a> op Twitter waarop ze stralend haar Femen-collega’s omarmt die Oekraïne waren ontvlucht. De dag erna zette ze op Facebook een <a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=584037021638058&amp;set=a.307770835931346.67068.100000952975520&amp;type=1&amp;theater" class="normal" title="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=584037021638058&amp;set=a.307770835931346.67068.100000952975520&amp;type=1&amp;theater">opmerkelijke foto</a>, waarop ze in bikini te zien is, ‘zen’ in het water drijvend met haar ogen dicht. Het filmpje waarop Shevchenko topless met een kettingzaag een metershoog houten kruis met Jezus- figuur te lijf gaat, is vrijwel overal gecodeerd, maar <a href="http://femen.org/en/video" class="normal" title="http://femen.org/en/video">hier</a> wel te zien.
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
 Deze bladwijzer hoort bij het interview met Inna Shevchenko, geschreven door Frank Renout. U leest dit artikel in Vrij Nederland #37, vanaf 11 september in de winkel! 
</div>

Website: feministische organisatie Femen

‘Ik weet gewoon niet hoe je normale dingen doet’

Interview Iggy Pop
We mogen hem bellen. Vijf uur &#8216;s middags. Bij de zanger thuis, in Miami, is het dan elf uur &#8216;s morgens. &#8216;Hellooo,&#8217; klinkt de zware stem van Iggy Pop. &#8216;Ik ben zo doof als wat. Probeer alsjeblieft hard te praten anders versta ik er niks van.&#8217;
Zanger Iggy Pop is pas 65 geworden. De &#8216;godfather of punk&#8217; die nog altijd als een jonge leeuw halfbloot over het podium kan razen, is inmiddels ook opa. Jong en senior tegelijk? &#8216;Fuck no, man! Hoe denk je dat ik me voel?! Als 65 natuurlijk. Ik heb hier thuis net mijn verjaardag achter de rug! Misschien heb ik meer dingen meegemaakt dan anderen, maar ik voel me echt 65.&#8217;
Après, de nieuwste cd van Iggy Pop, is op z&#8217;n zachtst gezegd even wennen. Er staan klassiekers op die Pop naar eigen zeggen zijn hele leven al eens wilde zingen. &#8216;La vie en rose&#8217; van Edith Piaf. &#8216;Only the lonely&#8217; van Frank Sinatra. &#8216;Syracuse&#8217; van Henri Salvador. &#8216;What is this thing called love?&#8217; van Cole Porter.&#8217;
Iedereen is op een bepaalde manier wel eenzaam. Dat gevoel, de verwarring ook, en de liefde die als een lichtknop aan en uit kan gaan, dát heb ik op Après willen overbrengen.&#8217;
We kennen u als een podiumbeest, als vertolker van agressieve songs, solo en met The Stooges. Boosheid was uw grootste drijfveer. En nu: violen, blazers en alleen maar liedjes over de liefde. Wat is er gebeurd?
&#8216;Nou, met The Stooges, als je goed luistert, ging het ook over liefde hoor. Maar we waren jong. Je bezingt het dan zoals jongeren dat doen. We waren nooit zo van &#8220;breek de maatschappij af&#8221;, hoewel veel mensen het wel zo zagen. Luister naar onze teksten. &#8220;No fun&#8221; ging over alleen zijn, over niet verliefd zijn. &#8220;Little doll&#8221; ging over het perfecte meisje. En zelfs &#8220;Fun house&#8221;, nou ja, ik weet niet of je dat liefde mag noemen, maar daar zong ik ook: &#8220;Cause it&#8217;s love, I&#8217;ll stick it deep inside.&#8221; Hahaha, dat is toch een vorm van liefde?&#8221;
Maar bent u zelf veranderd? De liedjes op uw nieuwe cd Après zijn zoeter dan eerder werk.
&#8216;Misschien heb ik wel wat gemist in mijn leven. In het begin was er natuurlijk een lawine aan seks. Ik heb echt heel wat wilde seksavonturen beleefd. Maar meestal duurde zo&#8217;n relatie een week en daarna dacht ik dan: shit! Wat een puinzooi! Toen kwam mijn echte carrière en dat vraagt nogal wat van je. Er zijn gewoon periodes in mijn leven geweest die minder romantisch waren dan ik had gewild. Kijk, ik heb een goed seksleven gehad. Ik heb een mooi liefdesleven gehad. Ik ben getrouwd met een prachtige vrouw (Nina Alu, red.), maar van liefde krijg je nooit genoeg. Het onderwerp zat al een hele tijd in mijn hoofd.&#8217;
Was er een reden dat het er nu uit moest komen?
&#8216;Ik ben nooit bang geweest om m&#8217;n gevoelens te laten zien. Ik laat alles zien als mensen het leuk vinden, letterlijk, hahaha. Maar of er nu iets speciaals was… Niet iets wat ik wil delen of zo. Weet je, goede schrijvers zijn vreemde mensen. Ik heb altijd een soort privézone om me heen gehad. En daar mag niemand binnen komen. Als ze dat wel doen, dan bijt ik.&#8217;
De helft van de nummers op Après is in het Frans&#8230;
&#8216;Ik heb de afgelopen jaren een paar keer samengewerkt met Franse artiesten (o.a. schrijver Michel Houellebecq; zangeres Emmanuelle Seigner, FR). En ik vond het echt leuk om Franse teksten te bestuderen. Het gevoel van de woorden in die taal.&#8217;
Iggy Pop heeft iets met Frankrijk, vertelt hij. Hij komt er regelmatig en ziet er authenticiteit. In de muziek en in het dagelijks leven.&#8217;
Het land is zo anders dan de Verenigde Staten, dan de rest van de wereld. Als iets in de mode komt, dan gaan Amerikanen meteen all the way. Ze geloven er meteen in, ze gaan erin mee, ze leven meteen volgens de nieuwe regels.
In de muziek is het hetzelfde. Je had jazz en swing en daarna kwam rock-&#8216;n-roll. Dat werd rock en dat is nu helemaal gepolijst. De Amerikanen hebben jazz en swing vermoord. Alles wordt digitaal tot in de kleinste details bijgeschaafd. Afwijkingen mogen niet meer. Een foutje? Wordt er meteen uitgehaald. Het is de tijd van autotune en drummachines. Echt waar: er is in de 21e eeuw niet één rockgroep meer die fucking rockt! Nou ja, misschien de Stones. Jonge punks zeggen: &#8220;Ik werk niet, ik eet slecht, ik drink en ik ben stoned. Daar gaat het om.&#8221; Ze pissen zogenaamd over de hele wereld, maar het is zo voorspelbaar als een ansichtkaart. En hun muziek is zo fucking saai. De Fransen zijn een uitzondering. Die waaien niet met alle winden mee, die hebben ook waardering voor andere en onbekende muziek. Fransen zijn mensen die nog genieten van dingen als theater en taal.&#8217;
Veel meisjes
Iggy Pop is niet melancholisch, maar zijn leeftijd leidt bijna vanzelfsprekend tot reflectie. &#8216;Toen ik begon was het nooit mijn droom om veel geld te verdienen. Nou ja, ik wilde natuurlijk wel the fucking greatest zijn, veel meisjes krijgen en cool zijn, maar toen ik zestien was en begon met muziek was eigenlijk het enige wat ik dacht: dit wil ik de rest van mijn leven blijven doen. Ik denk er niet te veel aan of ik anderen heb beïnvloed. Ik merk wel eens wat hoor, een detail in een song bijvoorbeeld. Dat is leuk. Het had slechter kunnen lopen.&#8217;
U staat nog steeds op het podium, samen met The Stooges.
&#8216;Dat is heel belangrijk voor me. The Stooges waren natuurlijk mijn eerste echte band. Daar kon ik voor het eerst mijn persoonlijkheid kwijt. Maar ik probeer niet te veel met ze op te treden. Ik wil het niet tot mijn dood doen. Want, euh, nou ja… Het heeft een gevaarlijke emotionele aantrekkingskracht op me, concerten. Weet je, ik wil snel te veel, te goed, te krachtig doen. Dan word je blind voor de buitenwereld. Je gaat dingen opofferen die ook waardevol zijn in je leven. Op dit punt in mijn leven wil ik alert blijven. Ik ben niet meer die jongen van 21. Je moet ook kijken naar nieuwe mogelijkheden die zich voordoen.&#8217;
Concerten met de zwoele nummers van Après bijvoorbeeld?
&#8216;Ik ga er één doen. Met de pianist van Henri Salvador, in een hotel. Maar verder heb ik geen plannen. Wat ik wel zou willen, is een theatershow. Een mooie zaal, iedereen met een zitplaats. Dan doe ik weer eens een overhemd aan! Hahahaha. Dan zou ik de easy going stuff doen van The Stooges, zoals &#8220;Dirt&#8221; en &#8220;Fun house&#8221; en bijvoorbeeld ook &#8220;China girl&#8221; en &#8220;Don&#8217;t look down&#8221;. En dan daarna de nieuwe opnames van Après. En aan het eind van de show gaan we echt tekeer met rock-stuff, zoals &#8220;Lust for life&#8221;.&#8217;
U woont al weer langere tijd relatief teruggetrokken in Miami. Waarom?
&#8216;Ik heb altijd in grote steden gewoond, van 1972 tot 1999. Toen zijn we naar Miami gegaan, en steden eromheen. Ik wil niet meer rondhangen in de grote stad. Behalve als ik werk. Miami is voor mij een goede plek om te wonen. Ik weet wie ik ben: ik ben een Amerikaan. Het is me nooit gelukt om me echt te settelen in een ander land. Maar Miami is niet hetzelfde als Amerika, dude! Ken je William Burroughs? Die schreef Interzone. Nou dat is Miami, zo&#8217;n internationale zone. Het uitschot van de aarde woont hier. Vreemde mensen. Het is een stad waar mensen op de rand leven. En we hebben hier leguanen! Daarom voel ik me hier thuis.&#8217;
‘Après’ van Iggy Pop (als ‘fysieke’ cd) is vanaf 9 mei exclusief te koop op de Franse site vente-privee.com. Downloaden kan o.a. via iTunes

‘Ik ben niet meer die jongen van 21’