Spinoza en veganisme. Luxe hotels en banlieues. Bij de Franse filosoof-ondernemer Cyril Aouizerate vloeit het allemaal heel natuurlijk samen. ‘Ik luister niet naar doemdenkers.’

Het wordt een mooie dag vandaag. De zon schijnt volop, de temperatuur is ’s morgens al aangenaam. Daarom heeft Cyril Aouizerate zich zonnig gekleed. Hij trok vanochtend zijn vintage pak aan, dat net zo lichtblauw is als de onbewolkte hemel. Hij zette een stroachtige Panama op. Hij liet de knoopjes van zijn overhemd ver open staan zodat iedereen een blik wordt gegund op zijn weelderige borsthaar. En hij zette zijn opvallende oversized zonnebril op zijn neus.

‘Natuurlijk ben ik narcistisch!’ zegt hij lachend, terwijl hij zijn kantoor in Parijs uitloopt. ‘Ik zie er graag goed verzorgd uit, ja. Ik wil me mooi aankleden.’

Hij tikt op het scherm van zijn telefoon, de Ubertaxi komt even later aanrijden en de chauffeur stapt uit. ‘Goedemorgen mijnheer Aouizerate, hoe maakt u het?’