Ze zou niet oud worden, wist ze als kind, want ze had een ongeneeslijke ziekte. Toen ze tóch genas, kreeg Nadia de Vries psychische problemen. Ze schreef erover, in non-fictie en fictie. En promoveerde op een proefschrift met een meer dan prikkelend onderwerp. ‘Nu ben ik Nadia de schrijver, niet Nadia de patiënt.’

Na twintig seizoenen Keeping Up With The Kardashians, de realityserie die dit jaar voorgoed tot een einde zal komen, moeten we constateren dat de familie Kardashian de wereld definitief heeft veranderd.

Zien we meer mannenbillen, gespierde borstkassen en hoekige kaken nu vrouwen zich in toenemende mate over scripts ontfermen en op regisseursstoelen plaatsnemen? Niet echt, observeert Lisa Bouyeure maar de female gaze levert wél een nieuw vrouwbeeld op: autonomer, complexer en completer.

Nadenken over identiteit is geen westerse millennial-aangelegenheid, maar iets dat altijd al en over de hele wereld wordt gedaan. De Ghanees-Britse filosoof Kwame Anthony Appiah laat dat zien in zijn boek De leugens die ons binden, dat deze week verscheen. Maar hij laat ook zien dat het tijd wordt om ons te laten verbinden door onze gezamenlijke identiteit: die van mens.

Lisa Bouyeure las Rebecca Solnits Wanderlust en ondervindt hoe wandelen voor haarzelf en haar generatiegenoten dé remedie is tegen stress. ‘Er zijn weinig prikkels, de wereld lijkt ineens overzichtelijk. Geen likes. Geen ellendig nieuws. Geen tweets van @realDonaldTrump.’

Natalie Krick legde haar moeder vast als lustobject in suggestieve poses met verleidelijke make-up. De foto’s zorgen voor een ongemakkelijk gevoel, maar waardoor komt dat eigenlijk?

Mannen die achter hun toetsenbord schelden op feministen en antiracisten zijn gek op de klassieke oudheid, ontdekte classicus Donna Zuckerberg. Wat maakt de teksten van Aristoteles, Romeinse dichters en zelfs Jane Austen zo aantrekkelijk voor rechtse mannen?

Lisa Bouyeure is het zat: de zuiverheidscultus waardoor strijders voor de goede zaak na één misstap het digitale dorpsplein op worden gesleurd voor een portie pek en veren. ‘Het is een vorm van pesten waarbij de pester zich altijd moreel superieur kan voelen.’

Vrouwen hebben mannen nodig, stelt de Canadese hoogleraar psychologie Jordan Peterson in 12 regels voor het leven, de Bijbel voor mannen die zich om onduidelijke redenen tekortgedaan voelen. Lisa Bouyeure deed haar best om er als vrouw iets zinnigs uit te halen.

Het is steeds gewoner dat jonge meisjes zich in populaire media sexy kleden en presenteren. Daartegenover staat een steeds strengere houding tegenover jong bloot in de kunst. Hier verraadt de samenleving haar ware preoccupaties, zegt Lisa Bouyeure.

Een meisje mag one of the guys zijn, maar mag een jongetje ook one of the girls zijn? Genderneutraal opvoeden is in de praktijk niet altijd even neutraal, ziet Lisa Bouyeure.

Lisa Bouyeure beschouwt de ophef over de maker van het staatsieportret van Obama, die zich schuldig zou maken aan anti-wit racisme.

Lisa Bouyeure vraagt zich af: waarom vinden we vrouwelijk naakt geweldig, zolang het maar passief is? Want van actief naakt willen we weinig weten.

Mishandeling, moord en verkrachting: vrouwen hebben veel te verduren in thrillers. Moet kunnen, vindt Lisa Bouyeure, zolang het bij fictie blijft: anders moeten schrijvers verantwoordelijkheid nemen.

Bij de Golden Globes droeg iedereen, op drie vrouwen na, zwart uit protest tegen seksueel misbruik en ongelijkheid. Niets holle symboliek, vindt Lisa: ze gaven gehoor aan het solidariteitsuniform. ‘Determined to do something.’