Bij de presentatie van het regeerakkoord in oktober staken de nieuwe coalitiegenoten Mark Rutte, Alexander Pechtold, Gert-Jan Segers en Sybrand Buma één voor één de loftrompet over de ambitieuze klimaatagenda van het kabinet in wording: het ‘groenste regeerakkoord ooit’ had het licht gezien. Het was een opvallende wending, na een verkiezingscampagne waarin bijna met geen woord over het klimaat werd gerept omdat vooral VVD en CDA de ‘gewone Nederlander’ niet tegen de haren in wilden strijken, want: wie zouden er moeten opdraaien voor de kostbare plannen die voortvloeien uit het Klimaatakkoord van Parijs?
Het ‘groenste regeerakkoord ooit’, wie gaat dat betalen?
De grote vraag bij het Klimaatakkoord is: wie gaat het betalen? Komen de lasten terecht bij de mensen met de lage inkomens, of gaan de grote pensioenfondsen eindelijk fors investeren in duurzame energie? ‘Geld op zich is niet het probleem. In Nederland klotst dat achter de toonbank.’
