Voormalig topdiplomaat Robert Serry keert terug naar Nederland na twee maanden Oekraïne. ‘Hoe lang willen we dit gedrag van een Russische bullebak nog accepteren?’  

Voormalig topdiplomaat Robert Serry reist door Oekraïne om de lokale bevolking te helpen met de wederopbouw van hun huizen. Hij ziet gehavende dorpen, kapotte ziekenhuizen, vernietigde kerken, maar boven alles wilskracht onder de bevolking. Overal waar hij komt.

Voormalig diplomaat Robert Serry is weer terug in Oekraïne om te helpen bij de wederopbouw. Hij ziet hoe de bevolking in de vernietigde dorpen zelf de handen uit de mouwen steekt. Maar de oorlog is nog niet voorbij en Serry krijgt een steeds onbehaaglijker gevoel over het verloop ervan.

Op de dag dat de oorlog een jaar oud werd was voormalig ambassadeur Robert Serry in Oekraïne. Hij werd zich bewust van de hoop en strijdvaardigheid van de bevolking, en besefte hoe belangrijk het is om te blijven doen wat je het liefst doet – juíst in tijden van oorlog.

Voormalig ambassadeur Robert Serry is weer in Oekraïne om de lokale bevolking te helpen de winter door te komen. Hij volgt het spoor van de oorlog, die inmiddels ook een culturele strijd is geworden. ‘Het was surrealistisch om in de verse sneeuw de houten kruizen te zien die naast de open kuilen waren gezet waar slachtoffers van de Russische bezetting waren opgegraven.’

Nu Cherson is heroverd en de Oekraïense troepen terrein winnen, doemt de vraag weer op wat voor Oekraïne een aanvaardbaar einde van de oorlog zou zijn. Robert Serry besprak het in Kyiv met zijn contacten. ‘De vraag ligt zo gevoelig dat niemand openlijk durft te twijfelen over de afloop.’

Voormalig ambassadeur Robert Serry is voor de tweede keer dit jaar met zijn vrouw naar Kyiv gegaan. Hij doet in zijn dagboek voor Vrij Nederland verslag van wat hij meemaakt. ‘Ik bleef naar het alarm luisteren en spitste mijn oren of ik ook ontploffingen hoorde.’

Oud-ambassadeur Robert Serry is inmiddels weer onderweg naar Nederland vanuit Oekraïne. Een van de laatste gesprekken die hij had in Kyiv was met de vicepremier, op wier schouders de grote verantwoordelijkheid rust de Oekraïense economie draaiende te houden.

Het lukte Robert Serry en zijn vrouw om Kyiv te verlaten en naar hun datsja zo’n dertig kilometer buiten de stad te gaan. Het buitenhuis staat er nog, maar het had niet veel gescheeld. Dit is deel vier van Serry’s oorlogsdagboek.

Robert Serry was in 1992 de eerste Nederlandse ambassadeur in Kyiv. Nu is hij ruim drie weken terug. Al is de strijd ver weg, staat hij dagelijks oog in oog met de grote gevolgen ervan. Dit is het derde deel van het dagboek dat hij voor Vrij Nederland bijhoudt.

Robert Serry was in 1992 de eerste Nederlandse ambassadeur in Oekraïne. Nu is hij voor een paar weken terug. Hij ziet een land in puin, dat heilig gelooft in de overwinning en al aan de wederopbouw begonnen is. Dit is het tweede deel van het dagboek dat hij voor Vrij Nederland bijhoudt.

In 1992 was Robert Serry de eerste Nederlandse ambassadeur in Oekraïne. In die tijd hield Serry voor Vrij Nederland een dagboek bij over zijn ervaringen. Nu keert hij terug naar een land in oorlog, en pakt hij de pen weer op voor een vervolg op zijn dagboek.

ln de voormalige Sovjetrepubliek Oekraïne, onafhankelijk sinds 24 augustus 1991, zijn nu dertig ambas­sades gevestigd. Tegen het eind van het jaar zullen het er twee keer zoveel zijn. Eindjuli vertrok de eerste Nederlandse ambassadeur, Robert H. Serry, naar zijn nieuwe standplaats. Op verzoek van Vrij Nederland hield hij een dagboek bij van zijn belevenissen en indrukken tijdens zijn eerste maand in Kiev. De veel te grote papiervernietiger. De prachtige kastanjebomen langs de Kresjtsjatik. Het zoeken naar een huis. Een literaire excursie en eten in restaurant Zakelijke Afspraken. Maar ook: een briefing over een nieuw compromis tussen Jeltsin en Kravtsjoek over de Zwarte Zee-vloot. ‘Ik heb het gevoel aan het begin van iets nieuws te staan, waarvan deu iteindelijke verschijningsvorm nog niet vaststaat.’