Dit dagboekdeel is ook te beluisteren, met dank aan Blendle.

Op 6 juli hopen we per trein in Kyiv aan te komen, de hoofdstad van een land dat al ruim vier maanden lang een barbaarse aanval uit Rusland tegen zijn bestaan als onafhankelijk en vrij land in Europa weerstaat. Ik reis samen met mijn Oekraïense echtgenote Irina en zoon Jonas af om haar ouders en zijn grootouders terug te zien.

In de eerste dagen van de oorlog hebben we hemel en aarde bewogen om Izolde en Anatoli over te halen een veilig heenkomen bij ons thuis in Wassenaar te vinden. Een vluchtroute was voorbereid en Jonas en zijn halfzuster Julia waren al naar de Poolse grens met Oekraïne gereisd om hun grootouders in Lviv op te halen. Maar Izolde en Anatoli bleven stoïcijns onder onze smeekbeden. Ze zouden liever sterven in hun flat op de dertiende verdieping met panoramisch uitzicht op de brede en traag door Kyiv stromende Dnipro dan vluchten.

Ze daalden niet eens meer af naar de schuilkelder als het...