In Het Parool beklaagt de romanschrijver Peter Lenssen zich over een vermeende overdaad aan biografische literaire fictie. Schrijvers keren te veel in zichzelf. Hij hekelt ‘persoonlijke ontboezemingen die soms tenenkrommend confronterend, soms kinderlijk banaal, dan weer ontluisterend beschamend [zijn].’ ‘Er is een heftige hang naar biechten in het openbaar, met de navel als epicentrum van de wereld.’
In de popmuziek is die hang ook sterk. Een blik op onderscheiden, nieuwe muziek, bijvoorbeeld de lijst met de beste albums van 2017 van de Volkskrant, etaleert van vooral de witte muzikanten biografisch werk dat overwegend introspectief is. Het hoogst genoteerde popalbum is Mount Eeries A Crow Looked At Me, over de hartverscheurende rouw van de artiest om zijn vrouw, moeder van hun jonge dochtertje. Weinig albums zijn zo persoonlijk, uitgekleed en kwetsbaar. Dan komt Future Islands, een vehikel voor...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.