De schrijfdocent heeft bouwstenen voor een roman op het bord geschreven. Ik heb ze in mijn schrift genoteerd en lees ze na.
Openingsscène: moet goed zijn.
Conflict: wat is mijn conflict?
Personages: geef mijn personages autoriteit of een ‘ding’ mee. Perspectief: ik, derde persoon, alleswetende verteller?
Omgeving: denk aan de omgeving waarin je schrijft.
Spanningsboog: hang de lezer een vette … voor.

Ik zit weer in het klasje met mijn schrijvende vrienden. Wat mij het meest is opgevallen de afgelopen maanden is dat wanneer ik buitenstaanders heb verteld dat ik een schrijfcursus doe zij plots in mij een echte schrijver detecteren. En erger, door mij doodnormaal geschreven zinnen, ineens bestempelen als literatuur. Tijdens een wijncursus met collega’s omschreef ik de wijnsmaak als: zeik van een dode in Tsjernobyl geboren bever. Een beroerde zin. Ik dacht dat ze zouden vragen hoe dat smaakte, maar er werd er gelachen: ‘Je merkt dat jij een schijfcursus doet.’

Zadel niemand...