Als iets het wereldbeeld van Frans Kellendonk beheerste, dan was het wel het idee van een ‘organische samenleving.’ Alles moest geworteld en gegroeid zijn, alles moest met elkaar samenhangen en elkaar daardoor in stand houden, als een familie. De samenleving moest een ‘lichaam’ zijn, zelfs een ‘mystiek lichaam’ naar analogie van de katholieke kerk zoals de apostel Paulus die oorspronkelijk voor ogen had. Die kerk werd bij elkaar gehouden door de kerkelijke geboden en rituelen, afkomstig van God en neergelegd in de heilige boeken en de katechismus. Zo zou een samenleving ook ingericht kunnen zijn.
Frans Kellendonk bleef een leven lang verlangen naar de geborgenheid van de kerk
Uit de biografie van schrijver Frans Kellendonk blijken de tegenstellingen die in hem waren verknoopt. Hij was ongenaakbaar en kwetsbaar, uitgesproken homo, maar niet van harte. Carel Peeters signaleert bovendien opnieuw Kellendonks opmerkelijke wereldbeeld, waar Carel vroeger lijnrecht tegenover stond.
