‘Kinderen die proberen zelfmoord te plegen. Dat geloof je toch niet?’ zegt Rikko Voorberg. ‘Kinderen! Zelfmoord! Jongens en meisjes die met snij- of brandwonden naar de medische post in kamp Moria op Lesbos worden gebracht, een pleister krijgen en dan weer met papa en mama in een lekkende tent achter prikkeldraad. Om na een week, of een maand of twee maanden weer terug te komen met nieuwe verwondingen. Dat is toch te gek voor woorden.’

Hij las in augustus over de drama’s die zich voltrekken op Lesbos, toen Artsen zonder Grenzen alarm sloeg. Maar liefst een op de vier kinderen die zich bij de kliniek meldde, belandde daar wegens zelfmutilaties, aldus de artsen. En dan hebben we het nog niet over de verkrachtingen en de vechtpartijen in de overvolle kampen, waar op dit moment negentienduizend mensen boven op elkaar zitten.

Voorberg is gefrustreerd door het wegkijken door politici, bestuurders en burgers. En ja, ook zijn eigen wegkijken. ‘Het lijkt wel of de meerderheid...