Dagelet & Apituley

In september van dit jaar kennen ze elkaar precies een kwart eeuw.

Hij: ‘Ik had haar zien optreden. Een aantrekkelijke vrouw in een zwarte leren broek, die ook nog eens bijzondere muziek speelde op een heel intense manier. Onbereikbaar, leek me. Dat wordt een muze, maar ze ligt buiten mijn terrein. Niet veel later zag ik haar zomaar staan, in een smoking, naast een heel leuk autootje. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken. “Is die auto van jou?” vroeg ik. “Ja.” “Zullen we morgen naar het strand?” Zonder blikken of blozen zei ze: “Is goed. Twaalf uur, Jan Luyckenstraat 410.” Veel te makkelijk ging het. En inderdaad, de volgende dag bleek dat adres helemaal niet te bestaan. Maar intussen wist ik wél wat voor auto ze had.’

Zij: ‘Een oldtimer. Als hij die ergens zag staan, liet hij briefjes achter onder de ruitenwisser. Ik kon er niet zoveel mee, er stond geen afzender of telefoonnummer op.’

Hij: ‘Volgens mij wel, hoor.’

Zij: ‘O? Nou ja, ik had het in die tijd...