Het is al weer even geleden (in 2013) dat in The Guardian een recensie stond van Christopher Bray over Waiting for the Barbarians, een bundel kritische essays van de Amerikaanse criticus Daniel Mendelsohn. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was noemde Bray Mendelsohn ‘een ouderwetse criticus die gelooft dat het kaf van het koren gescheiden moet worden.’ Bray noemde dat ‘bijna archaïsch.’ Waarom zou je een kunstwerk beoordelen? Laat het fijn zichzelf zijn, laat iedereen doen waar hij zin in heeft. Laat het leven leven, ga dat niet zuur zitten beoordelen. Bray noemde Mendelsohn een moralist die de producten van de verbeelding op dezelfde manier beoordeelde als de werkelijkheid.

Waarom zou je een kunstwerk beoordelen? Laat het fijn zichzelf zijn, laat iedereen doen waar hij zin in heeft. Laat het leven leven, ga dat niet zuur zitten beoordelen.

Dat het ouderwets zou zijn de werkelijkheid en de producten van de verbeelding te beoordelen verplaatst je even in een andere...