Roxane van Iperen ervoer het zelf, we zijn continu bezig elkaar de maat te nemen. En intussen kijken de machtsbolwerken als spinnende poezen toe.

Ik ben hypocriet. Een salonsocialist. Een linkse hoer, een rechtse muts, een vies wijf en, misschien wel het allerergste: iedere dag dat ik besta sterft er elders op de wereld een zeehondenbaby.

Drie weken geleden publiceerde Vrij Nederland een column waarin ik waarschuwde voor de ‘carbon bubble’: de te hoge waardering van fossiele brandstoffen waardoor de economie kan instorten. Naar aanleiding van die column zette iemand op internet dat ik dat wel kan zeggen, maar dat ik zelf een Lada Niva bezit. Gevolg: er werd een kar vol bagger over me uitgestort.

Een Lada Niva, jawel: zo’n Spartaans drieknuppeltankje in de vorm van een kindertekening. Een blikken anti-SUV die ongepolijst over landweggetjes stuitert alsof ze recht uit een PSP-poster komt gereden. Maar inderdaad: dorstig als een pasgeboren lammetje, waarmee mijn boodschap en...