12-04-2008
Door Carel Peeters

Dat de briefwisseling tussen de dichter en poëziecriticus Piet Gerbrandy en de conservatieve politiek filosoof Andreas Kinneging Het goede leven werd genoemd, is veelzeggend. Het zijn brieven over al dan niet vermeende politieke, filosofische en morele verwarring. De vraag bij zo’n veelzijdig onderwerp is dan: hoe zullen we het boek noemen? Het antwoord: Het goede leven, daar kan heel veel onder vallen en toch spreekt het iedereen aan. Men heeft zich bij de uitgeverij niet gerealiseerd dat er al vijf andere boeken te koop zijn die zo heten. Dat een titel als Het goede leven zo onbezorgd opkomt, wil zeggen dat hij soepeltjes in de tijdgeest past.

Hij is ook mooi dubbelzinnig. Het kan het goede leven betekenen van mensen die het er van goed van nemen. Die houden van goedgevulde tafels en wijnkelders. Die grijpen elke gelegenheid aan om de bloemetjes buiten te zetten. En ze laten zich vooral niet de kaas van het brood eten. Dit is dus eigenlijk meer...