Bij de stranding van vijf potvissen op Texel werd deze week het Walvisprotocol toegepast. In zijn boek ‘Langs de kust’ beschreef VN-redacteur Thijs Broer hoe het protocol tot stand kwam en hoe het in 2013 voor het eerst werd ingezet. Inclusief strandingscoördinator, deskundigenteam, risocoanalyse van de situatie ter plekke, ontheffingen en palliatieve zorg.

De golven schuimden rond de Razende Bol, de zandplaat die tussen Den Helder en Texel in zee ligt. Achter me verdween de marinehaven van Den Helder uit het zicht. In de verte, voorbij de veerhaven van Texel, was het havenhoofd van Oudeschild al te zien. De zandbank lag verlaten onder de hoge hemel, aan de vloedlijn poedelden alleen een paar zeehonden in de branding.

Een halfjaar eerder was de Razende Bol nog het toneel van grote consternatie omdat er een walvis op de zandplaat was gestrand. Iedereen had zich ermee bemoeid: de mariene onderzoeksinstituten Ecomare, Imares en nioz, de reddingmaatschappij, het Naturalis...