<div class="wpg-element paragraph">
De Haarlemse rechtbank heeft vanochtend het verzoek van Willem Holleeder afgewezen om de rechters in zijn ontnemingszaak te wraken.
Rechter Rino Verpalen zat vanochtend (donderdag 15 april) waar hij nooit zit: in het verdachtenbankje. Vanaf die plek keek hij recht in de ogen van drie collega’s van de wrakingskamer. Zij moesten oordelen over het verzoek van Willem Holleeder om de rechters in zijn ontnemingzaak te vervangen door anderen. 
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
Die ontnemingzaak zou vandaag officieel beginnen. Justitie heeft namelijk nog een appeltje te schillen met Willem Holleeder. Hij kreeg vorig jaar in hoger beroep al negen jaar gevangenisstraf en nu is het tijd voor de financiële afrekening. Het openbaar ministerie wil 17,9 miljoen euro van de veroordeelde Heineken-ontvoerder, waarvan het grootste deel bestaat uit de afpersgelden van Willem Endstra. 
Over die financiële eis moet de rechtbank een uitspraak doen. Maar twee van de drie rechters – Rino Verpalen en Gonne Pott Hofstede &#8211; zijn volgens Holleeders raadsman daartoe niet capabel. Vandaar dat eerst andere rechters zich buigen over het wrakingverzoek.
Keelgat Vanuit Holleeders perspectief is wraking voor de hand liggend. Rechters Verpalen en Pott Hofstede zetten eind 2007 hun handtekening onder het vonnis dat Holleeder negen jaar cel opleverde. Tijdens de latere strafzaak bij het hof– waar de veroordeelde in 2009 dezelfde straf kreeg – veegde Franken de vloer aan met de eerdere rechters. 
Met name rechtbankvoorzitter Rino Verpalen moest het ontgelden. Hij had uitspraken gedaan in de Telegraaf die Holleeder en zijn raadsman in het verkeerde keelgat waren geschoten. In het krantenartikel had de rechter blijk gegeven van vooringenomenheid, aldus de verdediging. Althans die schijn was gewekt.
 In het stuk noemde Verpalen Willem Holleeder ‘een schaker’. Ook meldde de krant dat de rechtbank aan het einde van het Holleeder-proces had onderzocht of de ‘in stapjes gevormde overtuiging ook is te bewijzen’. In gewoon Nederlands: de rechters achtten Holleeder schuldig en hebben daar het bewijs bij gezocht. Een doodzonde in de rechtsgang. 
Wolven Verpalen ontkende vanochtend ten stelligste bevooroordeeld te zijn geweest in de zaak tegen Holleeder. Volgens hem heeft de Telegraaf-journalist uit een vertrouwelijk gesprek geciteerd en daarbij ook nog eens zijn woorden verdraaid. 
Maakt niet uit, reageerde advocaat Franken. ‘De schijn is gewekt. Dat is voldoende.’ Hij haalde jurisprudentie aan waarin het Europese Hof rechters veroordeelt die over een zaak met de pers hebben gesproken. ‘Verpalen had zich niet uit de tent moeten laten lokken door een journalist. Even when provoked.’ 
Verpalen: ‘Het kan toch niet zo zijn dat iets wat onjuist is weergegeven in de krant deel gaat uitmaken van het oordeel dat hier moet worden geveld? Dan ben je aan de wolven overgeleverd.’ 
Consequent Ook de wrakingskamer vond in het verhaal van Stijn Franken geen bewijs van ‘subjectieve vooringenomenheid’ bij Verpalen en zijn collega. Daarnaast menen de rechters dat Holleeder in zijn ontnemingszaak geen last zal ondervinden van de ‘uiterlijke schijn’ dat de rechters niet onbevooroordeeld zijn. ‘Het artikel in de Telegraaf ging over de rechtszaak in eerste aanleg en voor de ontnemingzaak doet het er niet toe’, aldus de rechtbank. 
Hoewel de kans op voorhand groot was dat zijn verzoek zou worden afgewezen, had Holleeder-advocaat Franken geen keus. Hij heeft namelijk eerder een cassatieverzoek ingediend bij de Hoge Raad. Mocht de hoogste rechter beslissen dat de zaak tegen Holleeder over moet, dan zal Franken opnieuw het vermeende gebrek aan een objectief oordeel bij de rechters als verdedigingslijn kiezen. Daarom moet hij nu consequent zijn en met het oog op de toekomst Verpalen en Pott Hofstede wreken.
Portemonnee Overigens is de vraag wat er te halen valt bij Holleeder. Bij zijn arrestatie in januari 2006 confisqueerde het Openbaar Ministerie de bezittingen van de Heineken-ontvoerder: een paar telefoons, enkele semafoons, een Cartier-horloge en z’n gepantserde BMW 540. Het voertuig werd door de recherche geschat op een waarde van tussen de 43.000 en 53.000 euro. In zijn portemonnee zat 1.984 euro cash. 
Veel meer is er niet: de huizen waarin de Neus woonde en de scooters waarop hij reed stonden niet op z’n naam. Het is bij lange na niet de 17,9 miljoen die Holleeder met z’n criminele activiteiten zou hebben verdiend. Daarmee heeft de ontneming een hoog symbolisch gehalte. Justitie lijkt te willen zeggen: ook al heb je het geld niet, we komen het toch halen. En de vordering op Holleeder verjaart niet, dus de staat kan ook toekomstige inkomsten claimen. 
Voor het grote geld klopt het OM elders aan. Er ligt beslag op de eigendommen van Jan Dirk Paarlberg, Holleeders vermeende witwasser. Mocht Paarlberg deze zomer worden veroordeeld en ook in hoger beroep verliezen, dan is de Nederlandse staat ettelijke miljoenen rijker. 
</div>

Harry Lensink