Column

Hij was nog maar zo’n drie jaar aan het schrijven, en toch was Victor van Vriesland al in 1933 van plan om zijn kritieken te bundelen. Du Perron steunde hem daarin. Maar het duurde even voor het ook echt gebeurde: pas in 1958 verscheen Onderzoek en vertoog. De literatuur heeft er niet veel aan gehad, want Victor van Vriesland werd als criticus totaal vergeten. Hij is alleen nog bij een enkeling bekend als de samensteller van de bloemlezing Spiegel van de Nederlandse poëzie.

Nu duikt hij ineens op in een boek met essays over de literaire kritiek in de jaren dertig, de jaren dat van Vriesland literair redacteur was van de Nieuwe Rotterdamsche Courant en voor De Groene Amsterdammer schreef: Kritiek in crisistijd (onder redactie van Gillis Dorleijn e.a., uitgegeven door Vantilt). Het is vooral een boek over critici van de tweede garnituur, want Ter Braak, Du Perron, Marsman of Van Duinkerken komen niet in afzonderlijke hoofdstukken ter sprake. Ze komen wel regelmatig voor in...