Na de dood van Steve Jobs leken de media een weddenschap te hebben afgesloten (inzet: de iPad 3) over wie het mooiste superlatief kon verzin-nen. De Wereld Draait Door wijdde een hele uitzending aan Jobs. Toen die uitdraaide op één grote reclamespot, prevelde Matthijs van Nieuwkerk nog even iets over de Reclame Code Commissie, om vervolgens Apple nog maar eens tot ‘religie!’ te be-noemen. Dat Apple-gebruikers Jobs als een god ver-eren: oké. Maar waarom gaan journalisten mee in de publieke emotie? Gezien Jobs’ opvatting over de vrije pers is het raadselachtig waarom juist de ridders van het vrije woord voorgaan in de processie van zijn heiligverklaring. Vorig jaar weigerde Apple de app van de Amerikaanse cartoonist Mark Fiore te verkopen. Fiores (vrij brave) politieke satire, waar hij datzelfde jaar een Pulitzer Prize voor won, ‘ridiculiseerde publieke figuren’, vond Apple. En dat kwam niet overeen met de voorwaarden. Het was niet de eerste keer dat Apple journalistiek werk...