Interview Renate Dorrestein

Op zichzelf is het natuurlijk helemaal niet eng, een villawijk in Aerdenhout. Ook niet op deze druilerige ochtend. Op straat vertoont zich slechts een keurige heer die onhandig met de vuilniszakken klooit. De tuinen zien er zo vroeg in het jaar al verzorgd uit en ook het huis van Renate Dorrestein ligt er onberispelijk bij.

Toch wordt de situatie onverwacht penibel als de schrijfster haar voordeur opent en het hoofd van de interviewer plots verandert in een holle ruimte waar slechts twee woorden doorheen galmen: ‘Vaginaal glijmiddel, vaginaal glijmiddel, vaginaal glijmiddel.’

Oeps.

De wetenschap dat de schrijfster binnen aan de keukentafel al aan horden journalisten heeft zitten uitleggen waarom dat product zo’n uitkomst is voor de vrouw in de menopauze, en dat zij zulks in een gesprek over ouderdom wellicht weldra weer zal gaan doen, veroorzaakt opeens een onwelkome en onnozele, maar desalniettemin verpletterende gêne – noem het een blackout.

Maar de...