Beeldende kunst

Het uitgangspunt is altijd ‘ik’. Wie ben ik? Waar ben ik? Wat gebeurt er met mij en waarom? ‘Ik’ is geen rots, geen poppetje op een berg dat ongenaakbaar de wereld en al het gewriemel daarin beschouwt. ‘Ik’ is als een golf die zich verheft en dan met donderend geraas breekt. De golf verspreidt zich, plooit zich rond schelpen en afval op de vloedlijn. Ze weerspiegelt wolken, zon, mensen, gedoe. De golf houdt nooit op.

Lucia Macari is zo’n golf. Ze is 31 jaar oud en komt uit Chisinau, de hoofdstad van Moldavië. Ze is kunstenaar en leeft sinds drie jaar in Nederland. Eerst studeerde ze met een beurs van zevenhonderd euro, waarvan ze er tweehonderd per maand opmaakte, aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht, tegenwoordig zit ze op het Sandberg Instituut in Amsterdam. In Moldavië werkte ze als organisator in het door de Soros Foundation gesponsorde Center of Contemporary Art in Chisinau.

Maar ze zegde haar baan op. Ze bleef niet in haar vaderland, het...