Tijdens een debat in De Balie pleitte publicist Bernadette de Wit, in het publiek, voor het deporteren van ‘beroepsmoslims’. Hoe is het zo ver gekomen met deze voorvechter van het vrije woord?

Wat een enge toestand in De Balie eergisteravond. Tijdens een debat met de omineuze titel ‘Waarom haten ze ons eigenlijk?’ suggereerde een vrouw die in het publiek zat dat in elk westers land niet meer dan een of twee procent moslims zou moeten wonen. ‘Dat vertaalt zich dan in minder moslims in Nederland.’

Die vrouw was publicist Bernadette de Wit. Volgens haar moest worden begonnen met het ‘uitzetten van beroepsmoslims’, daar zou dan een signaal vanuit gaan naar de gematigde moslims. Die zouden vervolgens ophouden met het eisen van ‘gebedsruimtes en halalkantines’. De Wit: ‘Ze gaan hun geloof privé thuis beleven. Dan is het probleem opgelost.’ De Wit verklaarde haar ideeën te hebben ontleend aan de in 2015 overleden arabist Hans Jansen.

De verontwaardiging was groot, zoals gisteren beschreven in de Volkskrant. De aanwezige arabist Jan Jaap Ruiter was de enige die weerwoord gaf. ‘Het werd niet met zoveel woorden gezegd, maar het was eigenlijk een pleidooi voor deportatie,’ zei hij terugkijkend over de interventie van De Wit. De website Joop.nl vergeleek de Balie met een Beierse bierkelder. De Amsterdamse wethouder Kajsa Ollogronen ‘achtte het heel wel voorstelbaar’ dat sprake is van strafbare feiten en drong aan op het doen van aangifte.

Correspondent in de Bijlmer

Maar strafbaar of niet, dat juist Bernadette De Wit deze uitspraken deed is opmerkelijk. De Wit werd in de jaren zeventig actief in de vrouwenbeweging, was een strijdbare lesbo en werkte voor het COC. In 1982 zette ze samen met anderen het lesbische tijdschrift Diva op, in Vrij Nederland in 1986 omschreven als ‘de lefgozer onder de damesbladen’. Later was ze columnist van de Volkskrant, en berichtte ze een aantal jaren vanuit de Bijlmer over het leven daar. De Wit schuwde de provocatie niet, of het nou met Diva was of als correspondent in de Bijlmer. Politieke correctheid (een term de ze beweert zelf te hebben gemunt) was haar een gruwel, ze streed tegen zowel de gedachtepolitie als slachtofferisme (ook een door haarzelf bedachte term, claimt ze). Xandra Schutte, nu hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer, omschreef De Wit ooit in een welwillend profiel als ‘de kamikazepiloot van de lesbische revolutie en de multiculturele Bijlmer’.

Voordat De Wit zich zou ontwikkelen tot kamikazepiloot had ze eerst haar geloof afgeschud, op 18-jarige leeftijd. Op Theo van Goghs website De Gezonde Roker, waarvoor ze regelmatig schreef, was ze – vergeleken met nu – redelijk gematigd over de islam (ze heeft Van Gogh overigens nooit ontmoet). Ze maakte een onderscheid tussen moslims en fanatieke moslims, die ‘een streng, letterlijk geloof belangrijker vinden dan de menselijkheid. Daarover gaat de botsing van dit moment’. Ze hoopte dat moslims een Nederlandse islam ‘zouden bedenken’. En de fanatieke moslims? Die deden er volgens haar verstandig aan ‘om te verhuizen naar een islamitisch land. Keus genoeg, zou ik zeggen.’ Een heel andere toon dat het verplicht deporteren dat ze in de Balie zei na te streven.

Hardcore anti-islamactivist

De moord op Van Gogh op 2 november 2004 schokte De Wit hevig, zoals velen. ‘Het recht een gepeperde mening te geven is in Nederland al veel langer aangetast,’ zei ze in de week na diens dood tegen het Algemeen Dagblad. ‘Wie kritiek levert op het immigratiebeleid wordt bedolven onder de verdachtmakingen. Aan allochtonen uit niet-democratische landen wordt niet het besef bijgebracht dat je een afwijkende mening moet respecteren. De struisvogels die de boel bij elkaar willen houden, drukken stelselmatig het debat de kop in. Mensen als oud-VVD-leider Dijkstal, voormalig PvdA-fractievoorzitter Wallage en tv-presentator Marcel van Dam slaan elke discussie plat door de oorlog erbij te halen. Fortuyn en Van Gogh zijn vermoord om wat ze zeiden en ze waren allebei eerst gedemoniseerd.’

Na Van Goghs dood zette De Wit zijn website voort onder de naam ‘De Gestopte Roker’, met de inmiddels overleden columnist Pamela Hemelrijk en publicist Micha Kat (de man die herhaaldelijk zou worden veroordeeld wegens bedreigingen, smaad en laster). Het werd geen succes, de website ging aan ruzies ten onder toen financier Oscar Hammerstein de geldkraan dichtdraaide.

De Wit ontwikkelde zich in de jaren die volgden tot een hardcore anti-islamactivist. ‘Bij de Amsterdamse PvdA willen ze het liefst gisteren de sharia invoeren om de verrijkende multiculturele utopie voor ons allen mogelijk te maken,’ schreef ze in 2005 op haar eigen site. Ze vindt net als PVV-leider Wilders dat de islam niet langer onder de godsdienstvrijheid zou moeten vallen, zoals het christendom en het jodendom. Politici die dat niet zien zijn volgens De Wit in een artikel uit 2011 ‘gevaarlijke struisvogels die het wel best vinden dat wij in onze westerse landen mensen hebben toegelaten die hard werken aan de opheffing daarvan’. Ze vertaalde Weg uit de Islam van Ibn Warraq, waarin getuigenissen zijn opgenomen van islamieten die hun religie verlaten, een boek vol gruwelijke getuigenissen, want op geloofsafval staan in de islam zware straffen.

Hoewel De Wit in 2010 nog flink van leer trok tegen de PVV, sloot ze zich later bij die partij aan. Ze was assistent van de arabist Hans Jansen, die in juni 2014 plaats nam in het Europarlement. Niet zo vreemd dus dat ze deze week aan hem refereerde in de Balie. In januari 2015 stond ze op de lijst voor de Provinciale Statenverkiezingen in Noord-Holland (‘Heeft ook veel met en voor Theo van Gogh gewerkt’, staat er prijzend achter haar naam.)

De Wit is een fanatieke twitteraar, ze stuurde meer dan 32.000 tweets de wereld in. Die getuigen zonder uitzondering van haar anti-islamstandpunten. Ze is als altijd strijdbaar. Toen ze gevraagd werd voor een debat met GroenLinkser Rutger Groot Wassink (die haar uitspraken scherp veroordeelde, en de deelnemers aan het debat voor ‘racisten’ uitmaakte) liet ze weten dat ze daar geen zin in heeft. Of een aangifte, of een gesprek, maar niet allebei.

De Balie vindt dat het vrije woord prevaleert en dat De Wit dus mag zeggen wat ze wil. Prima, helemaal mee eens. Ik vind het alleen zorgwekkend dat De Wit, die ooit op de bres stond voor de vrijheid en emancipatie van het individu, nu zo ver gaat in haar islamhaat dat ze zonder met haar ogen te knipperen ideeën oppert die de vrijheden van anderen zo met voeten treden.

Meer Vrij Nederland? Schrijf je in voor de nieuwsbrief, met elke week de beste stukken van vn.nl en het maandblad.