<div class="lead">
<p>Sander Pleij las Owen Sheers en dacht: wat raar!</p>
</div>
<p>Er is iets raars met de roman van Owen Sheers. De Engelse en Amerikaanse recensies van <em>Ik zag een man</em> waren oké. Zoiets als een dikke 7. Mooi geschreven over de rouw van een Engelsman die zijn vrouw verliest wanneer ze sneuvelt als oorlogsverslaggeefster. Deze week verschijnt het ook in het Nederlands en… er was iets raars.</p>
<p>Ik las Sheers met afnemend enthousiasme. Zeker toen het boek iets modieus kreeg door ook nog in te zoomen op een drone-piloot die Pakistanen aan gort schiet. Alsof de wil om over de actualiteit te schrijven groter was dan de noodzaak van het verhaal.</p>
<p>En mijn <em>suspension of disbelief</em> viel in duigen op bladzijde 174: een kind valt van de trap, dood, en de hoofdpersoon reageert volstrekt ongeloofwaardig &#8211; in mijn ogen. Sterker, ik dacht: ben je belazerd? Zo zou Michael helemaal nooit reageren. Leer mij Michael kennen! Die schrijver begrijpt er niks van.</p>
<p>In het kielzog van die gedachten volgde de twijfel: als ik hoofdpersoon Michael zo goed meende te kennen, dan moest die schrijver toch íets goed hebben gedaan. En waarom bleef ik doorlezen?</p>
<p>Ik weet het nog steeds niet. Ik haalde het einde op bladzijde 311 geamuseerd en op mijn dooie akkertje. Ik heb geen mooie zin aangestreept, er zijn geen ideeën of inzichten die ik meeneem, geen mooie intellectuele argumenten om te lezen. Behalve dat ene moment dus, dat ik dacht: schrijver, zo zou mijn Michael nooit doen.</p>
<p>En dat moment, dat had wel iets. Ik zeg: dóorlezen.</p>
<div class="info-box">
<p><strong>Waarom wel?</strong> Omdat er iets raars in gebeurt.<br />
<strong>Waarom niet?</strong> Omdat er iets raars in gebeurt.</p>
</div>
<div class="info-box">
<p>Owen Sheers, <em><a href="https://www.vn.nl.kpnis.nl/Winkel/Webwinkel/Web-winkel-Product/Ik-zag-een-man-Owen-Sheers.htm" target="_blank">Ik zag een man</a></em>, vertaald door Inge de Heer. 311 p. Ambo Anthos</p>
</div>


Sander Pleij

Gerelateerd