Wijn slurpen, met een citroen-schilletje zwaaien, dat heeft met aromamoleculen te maken.

Smaken verschillen. Dat wisten we al, maar sinds vorige week weten we ook waarom. Doordat er zo veel verschillende aroma­moleculen zijn en wij allemaal een andere set receptoren hebben in onze neus, kunnen we allemaal net iets anders oppikken. Dan heeft ook de manier waarop onze hersenen de smaak percipiëren nog een aandeel in de smaakbeleving. En dus proeft niemand helemaal hetzelfde.

Als rood vlees en boter samen verhit worden, onstaan samengestelde aroma's. Foto: Robert Donovan/Flickr
Als rood vlees en boter samen verhit worden, onstaan samengestelde aroma’s. Foto: Robert Donovan/Flickr

Maar dat betekent niet dat er over smaak niet te twisten valt. Want hoewel we misschien niet allemaal dezelfde aromamoleculen kunnen detecteren, ze zijn er wel. En ze ­vertegenwoordigen allemaal een eigen specifieke smaak. Daarom zal keukenwetenschapper Harold McGee in zijn nieuwe boek over smaak en smaakbeleving juist veel aandacht besteden aan het benoemen en omschrijven van al die verschillende...