Volgens Walter Benjamin is melancholie het gevolg van je verdiepen in de geschiedenis. Redenen genoeg voor een portie linkse melancholie van de sociaaldemocraten van nu.

Nadat de Frankfurter Zeitung het stuk had geweigerd, publiceerde het blad Die Gesellschaft in 1931 toch Walter Benjamins krakende recensie van Erich Kästners Gedichte. De titel, Linke Melancholie, verwees naar Kästners onomwonden linkse engagement, al was dat gegoten in virtuoze ironische zwaarmoedigheid. Kästner sloeg daarmee de plank mis, volgens Benjamin: hoe links hij ook was, hij werd er de lieveling van de nieuwe bourgeoisie van de Weimar Republiek mee: ‘Kästners Gedichte sind Sachen für Grossverdiener.’ Hij werd een verrader van het proletariaat. Samen met Walter Mehring en Kurt Tucholsky zou Kästner voor louter amusement zorgen. Hij was ongevaarlijk links.

De nederlaag van de sociaaldemocraten was totaal onverdiend.Het begrip linke Melancholie was vanaf dan gemunt door de onorthodoxe communist...