Italiaanse literatuur / Sensatiedebuut

Amsterdam, woensdagavond – De jonge Italiaan had het er moeilijk mee. Met al een stuk of vier, vijf meisjes had hij het meegemaakt: elkaar doorgronden, de ander helemaal leren kennen, opgaan in de liefde. En dat het dan toch weer misging.

Daar zat-ie te zweten: de nieuwe sensatie uit Italië, op de presentatie van zijn in het Nederlands vertaalde debuutroman. Struikelend over de Engelse woorden probeerde hij te vertellen over de meisjes, over het gekend worden door de ander, en dat het dan tóch niet lukt. Krap zesentwintig jaar oud had hij met De eenzaamheid van de priemgetallen al de belangrijkste literaire prijs van zijn land gewonnen – ook zoiets trouwens waar hij moeite mee had: hij voelde zich nog niet eens een echte schrijver en Italië deed al alsof hij aan zijn plafond zat.

Maar het Instituto Italiano di Cultura aan de Keizersgracht zat vol goedgemutste en welwillende dames en heren. Meest Italiaans. Geregeld klonk een zucht en na...