Tot Goethe op het toneel verscheen en alle aandacht ging opeisen, was Das Narrenschiff het meest succesvolle Duitse boek, na de Bijbel vanzelfsprekend. Zo begint elke inleiding op het werk van Sebastian Brant uit 1494, dus ook de nieuwe uitgave met de gravures van Albrecht Dürer in de vertaling van E. Vandervoort (uitgegeven door Damon).

Het Narrenschip is een satirisch leerdicht, een verzameling van 112 dwaasheden die in goedlopend rijm worden opgedist opdat de lezer meer inzicht in zijn eigen dwaasheden krijgt. Brant stond nog met één been in de Middeleeuwen en was daarom erg gehecht aan de status-quo. Met het andere been stond hij in de Nieuwe Tijd die zou uitmonden in het humanisme van Erasmus en de in 1517 door Luther aangestoken reformatie.

Het genre van het satirische leerdicht (begonnen bij Plautus, Juvenalis, Apuleius, voortgezet door Dante en natuurlijk Erasmus’ Lof der zotheid uit 1511, en reikend tot in onze tijd met de cabaretiers en satirici) is altijd...