Achtergrond / Groots leven, maar hoe?

Een op hol geslagen Duracell-konijn, zo omschrijft Isabel (28) zichzelf in de tijd dat ze nog als advocaat op de Zuidas werkte. Ze was altijd al ‘heel streberig’ geweest: hoge cijfers halen op het gymnasium, schitteren op het schooltoneel, in drie jaar haar studie rechten voltooien. Een jaar voor haar afstuderen had ze al getekend bij een groot advocatenkantoor op de Zuidas. ‘Een logisch gevolg van mijn hoge cijfers,’ zegt ze. ‘Of die baan wel bij me paste, vroeg ik me niet af. Ik was tweeëntwintig en gevoelig voor de status en het hoge salaris. Groots en meeslepend wilde ik leven. In gedachten zag ik de partners van het kantoor al aan mijn lippen hangen terwijl ik mijn uitzonderlijke inzichten met ze deelde.’ Maar de romantiek was ver te zoeken. ‘Ik bleek gewoon werkvee. Er werd voor mij besloten welk werk ik ging doen. Ik ging keihard buffelen om te laten zien dat ik beter was dan de allerbeste. Tijdens mijn beoordelingsgesprekken kreeg ik...