Beschouwing / Bewegend portret van Zinedine Zidane

Er zijn nog twintig minuten te spelen. Zidane heeft uit een vrije tr­­­­ap rakelings voorlangs gekopt en wandelt terug naar zijn plek op het middenveld. In het voorbijgaan hoort hij Roberto Carlos iets roepen. Hij kijkt om. De kleine rechtsback doet iets na wat op een zwangerschapsoefening lijkt. En ineens breekt dat gezicht open. Ruim een uur lang was er niets dan grimmige concentratie van af te lezen. Nu staat Zidane te grijnzen. Hij zegt iets terug en Roberto Carlos slaat voorover van het lachen. De doeltrap is intussen genomen. Zidane draaft weg langs de zijlijn, de glimlach nog op zijn gezicht. Hij probeert zich te herpakken, maar als het spel even wordt stilgelegd, kijkt hij nog eens om, hoofdschuddend, bijna ongelovig dat iemand hem middenin de wedstrijd zo aan het lachen kan maken.

Dat, zegt regisseur Douglas Gordon, was het enige moment waarover Zidane ontevreden was in Zidane: A 21st Century Portrait. Het ergerde hem...