Aruba biedt nog steeds gelegenheid om ongezien geld te laten stromen. Bij trustkantoor AMTR komt alles samen: Russische oliemiljardairs, Oekraïense vliegtuigeigenaren en zakenrelaties van Hamas.

‘Tssss!’ klinkt het ergens vanaf de voorste rijen. Opeens overstemt geroezemoes de airco in het zaaltje van hotel Aruba Surfside Marina in Oranjestad. Tot dan toe hebben de toehoorders in stilte geluisterd naar de witwas-anekdotes over Nederlandse criminelen in Hongkong, Luxemburg en Zwitsersland. Maar plots, halverwege de ochtend, komt het verhaal dichter bij huis. Dan verschijnt een geelgemarkeerde naam op het presentatiescherm. Een naam die ze allemaal kennen. Iemand uit eigen gelederen. Een eilandbewoner.

Stanley Looman. Tweede secretaris van de Aruba Financial Center Association, actief lid van de Rotary Club, penningmeester van de Dutch Caribbean Golf Association, maar eerst en vooral eigenaar van AMTR, het grootste trustkantoor van het eiland. Loomans bedrijf werft cliënten met de slogan ‘A Little Trust is all you need’ en had tot een paar jaar geleden een van Nederlands beruchtste criminelen als klant: drugshandelaar Stanley ‘de Ouwe’ Hillis, die in februari 2011 werd vermoord.

Premier Mike Eman van Aruba ging in hongerstaking, uit protest tegen de Nederlandse weigerachtigheid

AMTR-directeur Loomans bemoeide zich met verschillende overzeese vastgoeddeals van Hillis, zaken waar de Nederlandse overheid geen weet van had. Het voorbeeld van Looman was onderdeel van een presentatie die ondergetekende eind vorig jaar gaf op de Dag van het Vastgoed. Gastheer was de Arubaanse Financial Intelligence Unit (FIU). Onder de ruim honderd aanwezigen waren vooral lokale dienstverleners: notarissen, bankiers en makelaars.

Daarnaast zaten er financieel rechercheurs en medewerkers van het Openbaar Ministerie in de zaal. En helemaal vooraan was Juan David Yrausquin neergevlijd, de boomlange minister van Financiën van Aruba.

Hoewel die dag verscheidene sprekers wezen op het gemak waarmee – ook op Aruba – vastgoed kan worden misbruikt om fout geld wit te wassen, was de teneur na afloop positief: we hebben het hier onder controle, de Bank van Aruba kijkt streng toe, de FIU probeert zoveel mogelijk verdachte transacties te traceren en de lokale dienstverleners doen hun best om hun organisatie in overeenstemming te krijgen met wet- en regelgeving. De Arubanen krijgen daarbij steun van Nederlandse professionals die zijn uitgezonden om de eilandbewoners bij te staan in hun strijd tegen crimineel geld.

Het kantoor Stanley Looman, op Aruba
Het kantoor Stanley Looman, op Aruba

Maar na afloop bij de borrel – de minister van Financiën was toen allang vertrokken – klonk een ander geluid. ‘Nieuwe wetgeving is mooi, maar zonder effectief objectief toezicht werkt het eerder contraproductief,’ bromde een van de aanwezigen. ‘Het is schone schijn om zo misbruik te bestrijden. Op papier lijkt het streng, maar in de praktijk gebeurt er nauwelijks iets. Iedereen weet het, staat er bij en kijkt toe.’ De financieel expert wilde anoniem blijven. ‘Als ik kritiek spui, gaat mijn kop er af. Het is een kleine gemeenschap van ons-kent-ons.’

Driekwart jaar later, in de zomer van 2014, is bewindsman Yrausquin afgetreden en vult nieuws over Aruba de Nederlandse krantenkolommen. Niet vanwege discussie over het toezicht op de financiële sector. Nee, het eilandbestuur ligt zélf onder vuur. Het land heeft een enorme staatsschuld en een buitensporig begrotingstekort van 6 procent. De situatie is zo slecht, dat de gouverneur van het eiland de begroting voor 2014 niet wil goedkeuren. Volgens de Arubanen zit Nederland daarachter. Vanwege die ongewenste bemoeienis trad de gepikeerde minister van Financiën terug. Een week later ging premier Mike Eman in hongerstaking, uit protest tegen de Nederlandse weigerachtigheid.

Op papier lijkt het streng, maar in de praktijk gebeurt er nauwelijks iets.

Het politieke relletje binnen het Koninkrijk der Nederlanden is bij het schrijven van dit stuk nog niet opgelost. Wat daar ook van zij, Aruba heeft aantoonbaar zijn huishoudboekje niet onder controle. En dat roept de vraag op of een land dan wél in staat is om dubieuze geldstromen te ontdekken bij financiële dienstverleners en vervolgens maatregelen te nemen.

Vrij Nederland zocht het antwoord in de trustpraktijk van Stanley Looman. Wat staat er nu precies geregistreerd op Belgiëstraat 36 in Oranjestad, het adres waar AMTR is gehuisvest? Heeft het bedrijf wat te verbergen? En zo ja, wat doet Aruba daartegen? Een onderzoek naar een kantoortje op Aruba waar de halve internationale zakenwereld samenkomt.

Nachtmerrie voor bestrijders

2 januari 2006. Een Hawker 700-privéjet die is vertrokken vanuit Moskou stort neer op het bevroren oppervlak van het Komsomolskoje-meer bij de Oekraïense stad Charkov. De drie bemanningsleden, twee piloten en een stewardess, komen om het leven bij de crash. Het vliegtuig staat geregistreerd als eigendom van Evolga AVV. ‘De feitelijke, maar niet-officiële gebruiker is vermoedelijk luchtvaartbedrijf Avcom uit Moskou,’ post een bezoeker van een vliegtuigsite kort daarop.

‘De Arubaanse registratie is gedaan om interne heffingen en belastingen te vermijden, en om uit te komen onder de eis om gekwalificeerd personeel te gebruiken.’ Evolga AVV is officieel gevestigd op het adres van AMTR. Later dat jaar, in oktober 2006, laat directeur Looman de registratie uitschrijven.

Stanley Looman, actief lid van de Rotary Club op Aruba en belangenbehartiger van Nederlandse criminelenStanley Looman, actief lid van de Rotary Club op Aruba en belangenbehartiger van Nederlandse criminelen

 

Het kleine Aruba registreert relatief veel vliegtuigen. Voornamelijk van Europese bedrijven, maar ook privéjets van rijke zakenlieden, opvallend vaak afkomstig uit landen als Rusland of Kazachstan. Bij trustkantoor AMTR bestaat de clientèle zeker voor een kwart uit vliegtuigbezitters. Volgens het Arubaanse Statenlid en advocaat Andin Bikker is zijn eiland aantrekkelijk voor buitenlandse luchtvaartinvesteerders omdat ‘de Directie Luchtvaart goed toezicht uitoefent’ en omdat Aruba allerlei internationale verdragen heeft ondertekend ‘die aan financiers meer zekerheid verschaffen’. Het advocatenkantoor van Bikker begeleidt registraties en werkt samen met AMTR.

Ook de Aruba Financial Center Association (AFCA, met Looman als tweede secretaris) wijst graag op de voordelen. Volgens AFCA voldoet Aruba aan zowel de strenge Europese luchtvaartstandaard als aan die van de nabijgelegen Verenigde Staten. Daardoor biedt het vliegtuigeigenaren ‘de hoogste graad van veiligheid, bezitsbescherming en compliance (controle of een bedrijf aan de wet- en regelgeving voldoet, HL),’ klinkt het ronkend op de website van de organisatie.

Dat oogt allemaal heel koosjer, maar de vliegtuigen zijn ondergebracht in een Arubaanse Vrijgestelde Vennootschap, een zogeheten ‘AVV’. En daar begint het gedonder. Deze rechtsvorm, die in 1988 op het eiland werd geïntroduceerd, is vanaf het begin bekritiseerd. Het is een zogenoemde financiële offshore-constructie, bedoeld voor ondernemingen buiten Aruba en met een minimum aan formele verplichtingen.

Het Aruba-netwerk van Stanley Looman. Klik voor grootHet Aruba-netwerk van Stanley Looman. Klik voor groot

 

Daarmee kan de feitelijke eigenaar naar believen met geld schuiven; een ware nachtmerrie voor witwas- en terrorismebestrijders. Op Aruba zelf is een trustmaatschappij de wettelijke vertegenwoordiger. Die dient wel eerst na te gaan wie er feitelijk achter de onderneming zit, wie de ultimate benefical owner (ubo) is, maar dat is in de praktijk vaak een wassen neus gebleken. De Arubaanse overheid zag lange tijd nauwelijks toe op naleving van de voorwaarden. Kortom, een mooi instrument voor wie onzichtbaar wil blijven en zijn criminele geld toch wil investeren.

Tik op de vingers

‘De AVV is per definitie niet transparant. De feitelijke eigenaar krijgt van de trustee een volmacht waarmee hij bankrekeningen in het buitenland kan openen,’ zegt de eerder ge-noemde Arubaanse financieel expert. Hij neemt als voorbeeld de vliegtuigregistraties. ‘Bij de exploitatie van het vliegtuig elders in de wereld blijven bepaalde geldstromen en de herkomst daarvan buiten het zicht. Bijvoorbeeld onderhoudswerkzaamheden die moeten worden betaald.

Daardoor ontstaan substantiële rekening courant-verhoudingen met de AVV. Dat zijn niet de gebruikelijke en controleerbare op- en neergaande geldstromen zoals in een reguliere concernstructuur. Nee, ineens komt er een vordering vanaf de zijkant. Daarvan krijgt een accountant het koud om het hart. Maar in Aruba wordt dat niet op dossierniveau gecontroleerd.’

Het advies is simpel: de FATF raadt Aruba aan om de AVV volledig af te schaffen

Internationale onderzoeken lijken die beweringen te staven. Geen wonder dat Aruba slecht scoorde toen de Financial Action Task Force (FATF) het eiland in 2009 onder de loep nam. De intergouvernementele FATF moet er voor zorgen dat landen met hun wetgeving en beleid voldoende doen aan terrorisme- en witwasbestrijding. Aruba kreeg een dikke onvoldoende; er was te weinig gereguleerd en nauwelijks toezicht op de financiële sector.

Over AVV’s waren de onderzoekers helder: ‘AVV’s lijken vooral te zijn opgezet om zo weinig mogelijk transparant te zijn,’ schrijven ze in hun rapportage. ‘Niet alleen waar het om de achterliggende eigenaars gaat, maar ook met betrekking tot basale boekhouding en andere controlemechanismen.’ Het advies is simpel: de FATF raadt Aruba aan om de AVV ‘volledig af te schaffen’. Na die harde tik op de vingers paste de Arubaanse overheid de wetgeving aan en verscherpte de controle geleidelijk.

Zo kon het gebeuren dat AMTR bezoek kreeg van de Centrale Bank van Aruba (CBA). Die screening leidde in mei 2011 tot een vernietigende brief aan eigenaar Looman. Vrij Nederland kreeg inzage in het document. De bank bleek AMTR binnenstebuiten te hebben gekeerd en had daarna geconstateerd dat Looman trustwerkzaamheden deed voor zo’n tweehonderd ‘actieve cliënten’, gevestigd in landen als Cyprus, Dubai, Oekraïne, Rusland, Kazachstan, België, Canada, het Verenigd Koninkrijk en de Palestijnse gebieden.

Maar van veel van die cliëntdossiers bleek de administratie niet te kloppen, waren er geen gegevens over de herkomst van het vermogen van de belanghebbenden, was er geen informatie over het doel van de vennootschapsstructuur, noch over de identiteit van de eigenaren. Van sommige klanten was volgens de rapporteur helemaal niets te vinden.

Vermoedelijk probeerde Bennett, een Amerikaanse producer van online porno, met een AVV zijn miljoenen veilig te stellen

AMTR kreeg een zogenaamde ‘aanwijzing’ van de CBA: Looman moest zijn zaken zo snel mogelijk op orde zien te krijgen. Om daar rekenschap van af te leggen, diende hij wekelijks elke vrijdag de vorderingen te overleggen aan de toezichthouder. Het was een gele kaart en nog niet de zwaarste straf. De CBA had ook de trustvergunning van AMTR kunnen intrekken, maar blijkbaar gunde de bank hem nog een tweede kans.

Hoe is het drie jaar later met de vooruitgang? De Centrale Bank laat weten niet te willen reageren op vragen over individuele cases. Ook Looman zelf reageert niet op herhaalde mail- en telefoonverzoeken van Vrij Nederland. Om toch enig inzicht te krijgen, probeerden we te achterhalen welke bedrijven staan of stonden geregistreerd bij het turquoise gebouwtje aan de Belgiëstraat en wie van die vennootschappen de uiteindelijke eigenaar, de ‘ubo’, is. Met behulp van informatie uit de Arubaanse Kamer van Koophandel en andere bronnen – sommige open, sommige gesloten – konden we van enkele tientallen AVV’s de achterliggende partij traceren (zie illustratie).

Daarbij valt op dat er veel lijnen naar oligarchen in Rusland en Kazachstan lopen, zakentycoons die na de val van de Sovjet-Unie miljarden hebben verdiend in de olie- en gasindustrie. Twee er van, Vladimir Dzhangirov (Avandgard Aviation AVV) en Arkady Rotenberg (Olpon Aviation AVV), staan op de sanctielijst van de Europese Unie vanwege hun banden met Poetin.

Henk de Vries, eigenaar van het Amsterdamse coffeeshopimperium The Bulldog: ‘Ik heb niks te verbergen’

Daarnaast zijn er meer van origine Israëlische ondernemers die gebruikmaken van de diensten van Looman. Dat is op zijn minst ironisch, daar er tegelijkertijd twee vennootschappen bij AMTR staan geregistreerd die een link hebben met de Palestijnse Autoriteit en Hamas. Die laatste organisatie wordt door Amerika en Europa als ‘terroristisch’ omschreven en zou een grondige compliance-toets vermoedelijk niet doorstaan.

Spam-affaire

Een andere opvallende aanwezige is de Amerikaanse John Joseph Bennett, eigenaar van een immense offshore structuur, waarvan belangrijke onderdelen tot 2012 bij Looman stonden geregistreerd. Vermoedelijk probeerde Bennett, een Amerikaanse producer van online porno, op die manier zijn miljoenen veilig te stellen. Dat deed de seksondernemer nadat hij verwikkeld was geraakt in een spam-affaire en vermoedelijk het onderspit zou delven in een juridisch geschil met internetaanbieder America Online.

AMTR herbergt ook twee andere prominente landgenoten van Bennett, maar dan afkomstig van een heel ander speelveld: de tv-evangelisten William Horan en Ernest Angely, beiden verwoede en vooral steenrijke zieltjeswinners met een discutabele staat van dienst. Verder zijn er veel Nederlanders van de partij. Dat is uiteraard minder bevreemdend, gezien de historische band met Aruba. Wel is de vraag welke functie een AVV voor een Nederlandse ingezetene heeft.

Enkelen van hen reageerden op een verzoek om uitleg. Zoals Henk de Vries, eigenaar van het Amsterdamse coffeeshopimperium The Bulldog. ‘Ik heb niks te verbergen. Die AVV stamt nog uit de tijd dat ik participeerde in een online gokbedrijf van Maarten Lamers op Curaçao,’ laat De Vries weten. Lamers was ooit de uitbater van de Nederlandse Satanskerk, een verkapt prostitutiebedrijf op de Wallen, waar hij uiteindelijk een veroordeling voor fraude aan overhield.

Hoe krakkemikkig en onvolledig de registratie is, laat zich slechts raden

Later verkaste Lamers naar de Antillen, waar hij met behulp van overheidssubsidies een ‘telecomonderneming’ opzette. ‘Hij heeft mij gevraagd om mee te doen, dat was een lucratieve investering,’ zegt coffeeshopmiljonair De Vries. ‘Op Lamers’ advies ben ik naar Stanley Looman gegaan en heb ik die AVV opgericht. Uiteindelijk heb ik dat geld eruit gehaald en de vennootschap een paar jaar geleden laten opheffen.’

Een andere Nederlandse ondernemer die gebruikmaakte van de diensten van AMTR is de Monnickendammer Maarten Leek. ‘Ik heb daar niets meer geregistreerd staan,’ reageert de horecaman. ‘En wat daar stond, had ik zelf niet opgezet, dat was via iemand anders. Ik ben daar zijdelings bij betrokken geweest.

Ik weet niet meer precies hoe het zat, maar dat was iemand die woonachtig was op Aruba. Ja, ik heb wel veel gebruik gemaakt van Engelse limiteds. Maar dat is wat anders. Dat was uit de tijd dat het oprichten van een BV nog vijfduizend euro kostte en een ltd. was voor tweehonderd euro binnen één dag opgericht.’

Tenslotte belt de Bredase zakenman Jan Schouten terug, wiens vehikels Zuiderwindlelie AVV en Hortensia AVV volgens de Arubaanse Kamer van Koophandel nog steeds bij AMTR staan geregistreerd. ‘Nou, dat is wel dertig jaar geleden dat we die vennootschappen hebben opgericht,’ laat Schouten weten. ‘Mijn vrouw en ik hebben dat ooit gedaan als oudedagsvoorziening. Maar na vier jaar leek het ons toch niet zo’n goed idee en hebben we die bv’s naar Nederland verhuisd. Ik probeer nu al jaren van die registratie af te komen, maar dat is niet eenvoudig. We krijgen geen contact met die meneer Looman.’

Krakkemikkig en onvolledig

Verzoeken om reacties aan andere eigenaren van AVV’s blijven onbeantwoord. Of het hier gaat om dezelfde vennootschappen als die waar de Arubaanse toezichthouder in 2011 zo van schrok toen die de boeken van AMTR bestudeerde, is ongewis. Maar de landen waar de eigenaren uit ons onderzoek zijn gevestigd, komen in elk geval grotendeels overeen met het lijstje uit de brief van het CBA. Inzage in de bedrijfsvoering van AMTR hebben we niet.

Hoe krakkemikkig en onvolledig de registratie is, laat zich slechts raden. De vraag is of het trustkantoor inmiddels de beoogde beterschap heeft waargemaakt. Een aantal van de vennootschappen die we bekeken, is de afgelopen jaren uitgeschreven of geliquideerd – na de aanwijzing van de Centrale Bank in 2011. Andere staan nog steeds geregistreerd in Oranjestad.

Het maakt AMTR in elk geval tot een heldere illustratie bij het eerdere harde oordeel van de FATF over Aruba. Toch is de situatie op het eiland ten goede veranderd, beweert de Arubaanse advocaat en politicus Andin Bikker. Hij wil niet oordelen over de bedrijfsvoering bij zijn zakenrelatie AMTR, maar verwerpt wel de aanhoudende kritiek op de AVV. ‘Naar aanleiding van aanbevelingen van onder andere de FATF is de wetgeving verscheidene keren aangepast aan compliance-eisen. Helaas is er een onjuiste perceptie overgebleven.’

De Al Capone van Peru

Het heeft iets ongemakkelijks om Aruba neer te zetten als een Caribisch roversnest. Zeker vanuit Nederland, dat de afgelopen jaren blijk heeft gegeven van een flinke hoeveelheid boter op het hoofd. Veel buitenlandse bedrijven hebben zich hier gevestigd. Daar zitten ook lieden bij met een dubieus trackrecord, waaronder Russische roofkapitalisten die hun buit veiligstelden buiten de eigen landsgrenzen.

Onder meer in Nederland. Bij de recente vliegtuigramp met het toestel van Malaysian Arlines bleek bijvoorbeeld dat de producent van de raketten waarmee MH17 uit de lucht zou zijn geschoten zijn belangen heeft ondergebracht in Amsterdam. Maar toch blijft de vraag hoe een facilitator als AMTR zo lang ongemoeid is gelaten – en ogenschijnlijk nog steeds zijn gang kan gaan.

Zevallos belandde in de gevangenis; voor Looman lijkt de verdenking tot op heden geen consequenties te hebben gehad

Ook zonder de uiterst kritische analyse van de CBA is het niet zo moeilijk om een voor Looman belastend curriculum samen te stellen. Het staat onomstotelijk vast dat hij diensten verleende aan criminelen van naam en faam en het is een feit dat Looman niet alleen opereert vanuit Aruba. Een simpele zoektocht op internet levert verwijzingen op naar belangen in belastingparadijzen als Anguilla en Panama, oorden waar het voor opsporingsinstanties – en journalisten – veel lastiger is om informatie boven tafel te krijgen.

Loomans naam duikt bijvoorbeeld op in een Peruviaans rechtshulpverzoek aan de Verenigde Staten uit 2008. Het gaat om een onderzoek naar Fernando Zevallos, een prominente zakenman uit Peru die met zijn vliegtuigmaatschappij Aerocontinente miljoenen witwaste voor de drugskartels en daar zijn bijnaam ‘de Al Capone van Peru’ aan dankt.

In de daarvoor gebruikte offshore-structuur zou Stanley Looman een rol hebben gespeeld, althans dat staat te lezen in officiële Amerikaanse justitiedocumenten. Zevallos belandde in de gevangenis; voor Looman lijkt de verdenking tot op heden geen consequenties te hebben gehad. Tien jaar eerder figureerde Looman al in een Canadese oplichtingszaak. Potentiële werknemers van een cruisebedrijf moesten honderden dollars storten om kans te maken op een baan.

Het bleek een scam; de sollicitanten konden naar hun geld fluiten. Het betrokken bedrijf, Sea Cruise Enterprises, was geregistreerd op Aruba, met de lokale trustbeheerder als bestuurder. ‘We beheren de vennootschap namens de beneficial owner,’ zei Looman in 1998 tegen een Canadese journalist. Hij weigerde de identiteit van de eigenaar bekend te maken.

Spaanse villa

Zomaar twee zaken, eentje in 1998 en eentje in 2008. In de tussenliggende periode speelde de Arubaanse ondernemer in elk geval een rol als belangenbehartiger van Nederlandse criminelen. Zo staat hij genoemd in een verkoopcontract, waarbij een Spaanse villa van de ene crimineel (Jan ‘de Snor’ Femer) naar de andere wordt doorgeschoven (Stanley ‘de Ouwe’ Hillis). In de bijbehorende documenten wordt het bedrijf Arrowplus Holdings SA uit Panama genoemd, een offshore vennootschap die toebehoorde aan Hillis en waarvan Looman de bestuurder was.

Arrowplus dook eind jaren negentig ook op in een civiel geschil. Beroepscrimineel Hillis had op Aruba, waar hij deels woonde, ruzie gekregen met zijn voormalige partner in crime Randy Habibe, een veroordeelde lokale witwasser die banden had met de drugsmaffiosi van het Colombiaanse Cartel de la Costa. Habibe had bijna 2 miljoen Arubaanse florijnen (1 miljoen euro) in cash geleend van Hillis en weigerde dat geld terug te betalen.

Het geschil tussen de ruziënde vrienden eindigde in een minnelijke schikking waarbij Hillis via zijn vennootschap Arrowplus SA de Arubaanse woning van Habibe kreeg toebedeeld. Bij de onderhandelingen kreeg Looman steun van een Amsterdamse advocaat. Consigliere Evert Hingst, de Nederlandse raadsman van Hillis die in 2005 werd vermoord, was er speciaal voor afgereisd naar Oranjestad.

Oude koek? Afgelopen juli veroordeelde de Arubaanse rechter de Panamese vennootschap Arrowplus Holdings SA wegens witwassen van crimineel vermogen

Het zijn vingerwijzingen, fragmenten die the big picture inkleuren. Zoals de huiszoeking die de Nederlandse recherche op 19 juli 2005 deed in Amsterdam-Zuid. Het ging om een woning van drugshandelaar Dino Soerel, vermeend zakenpartner van Stanley Hillis. Op de salontafel lag een visitekaartje van AMTR, met de naam Stanley Looman. ‘Die hele club rond Stan had belangen op Aruba,’ bevestigt een Nederlandse kennis van Hillis.

Oude koek? Helemaal niet. Afgelopen juli, vijftien jaar nadat de criminelen Hillis en Habibe de deal sloten, veroordeelde de Arubaanse rechter de Panamese vennootschap Arrowplus Holdings SA wegens witwassen van crimineel vermogen. Het gewraakte pand, waarin tot op heden de Arubaanse vriendin van Hillis woont, is verbeurd verklaard.

‘Het was in die zaak moeilijk om aan te tonen dat het om misdaadgeld ging, er lag geen misdrijf aan ten grondslag. We hadden slechts de reputatie van Hillis, maar dat was niet genoeg,’ vertelde zaaksofficier Bart Schmitz eind 2013, na afloop van de Dag van het Vastgoed. Hij had zich eerder vastgebeten in de zaak Hillis en diens vennootschap Arrowplus.

‘Uiteindelijk hebben we een uitspraak van het hof in Amsterdam gebruikt, een belastingzaak waarin Hillis zelf had beweerd dat hij nauwelijks inkomen genoot. Dus die twee miljoen Arubaanse florijnen konden alleen maar uit misdrijf afkomstig zijn.’

Zolang er geen wereldwijd bindende afspraken zijn over witwasbestrijding, blijft het drukken op een waterbed

Het recente vonnis in die zaak heeft overigens geen consequenties voor Stanley Looman. Hij was al geen bestuurder meer van Arrowplus Holding SA. Wie dat wel is, wilde officier van justitie Schmitz niet zeggen, maar uiteindelijk had hij de noodzakelijke informatie losgepeuterd in Panama. ‘Het was heel moeilijk om een dagvaarding in Panama te betekenen,’ zei de openbaar aanklager. Om daar met een ironisch lachje aan toe te voegen: ‘Als je geld wilt witwassen, moet je eigenlijk meteen een Panamese vennootschap aanschaffen.’

Daarmee legde Schmitz onbedoeld de vinger op de zere plek. Zolang er geen wereldwijd bindende afspraken zijn over witwasbestrijding en het lucratief blijft voor afzonderlijke landen om financiële diensten te verlenen aan schaduwspelers, blijft het drukken op een waterbed. Ondertussen studeert de Arubaanse overheid op het instellen van een aparte screeningsautoriteit voor klanten van trustkantoren.

Logisch, en vermoedelijk goed voor het internationaal aanzien van het eiland. Maar wie zich niet meer veilig waant op Aruba, verhuist zijn papieren nering simpelweg naar een andere vrijhaven. Dat is een fluitje van een cent, met dank aan mensen als Stanley Looman.