<div class="lead">Wéér is het CDA in zeteltal gehalveerd. Wijze les van partijprominent Wim van de Donk: ‘De marge is een aanlokkelijk en kansrijk perspectief.’</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Christendemocraten die de afgelopen dagen de verkiezingskaart van Nederland bekeken, moet de schrik om het hart zijn geslagen.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Kleurde de kaart twee jaar geleden tenminste in het oosten van het land nog tamelijk groen, nu is het CDA alleen nog de grootste in de gemeenten Hellendoorn en Twenterand. Zelf bolwerken als Ermelo en Tubbergen zijn gevallen. Op de uitslagenavond probeerde Mona Keijzer, tweede op de lijst, er nog de moed in te houden door te roepen dat het CDA één zetel had gewonnen ten opzichte van de laatste peiling. Maar zelfs bij de optimistische Volendamse moet de moed in de schoenen zijn gezakt bij het bekijken van de kaart.</p>
<p>Na de verkiezingen van twee jaar geleden gedroeg het CDA zich nog als een grote partij, ondanks het dramatische verlies van twintig zetels. Zodra Job Cohen tijdens de formatie na het mislukken van de onderhandelingen over Paars Plus had gesuggereerd dat de rechtse partijen het maar eens moesten proberen, greep het CDA haar kans: het land moest toch geregeerd worden, het CDA nam haar verantwoordelijkheid. Ondanks talloze waarschuwingen én een dreigende scheuring in eigen gelederen gingen de christendemocraten toch in zee met PVV en VVD. </p>
<p>Nu ze wéér in zeteltal zijn gehalveerd is de vraag: is het nu wél tot de christendemocraten doorgedrongen dat ze toch echt een kleine partij zijn geworden?</p>
<p>Rond de partijtop gaan stemmen op om zaken te gaan doen met VVD en PvdA: met bijvoorbeeld  Jan Kees de Jager op Financiën zou de partij kunnen voorkomen in de vergetelheid te verdwijnen, en kan het CDA zich bij de volgende verkiezingen terugvechten. Andere christendemocraten vinden het juist hoog tijd voor een ‘tocht door de woestijn’: alleen in de oppositie zou de partij zich waarlijk kunnen ‘herbronnen.’ Wat is wijsheid?</p>
<p>Goede raad voor de christendemocratische tobbers komt van partijprominent Wim van de Donk, oud-voorzitter van de WRR, huidig commissaris der koningin in Brabant. In 2007 hield hij een <a href="http://www.raadvankerken.nl/pagina/91/oecumenelezing_(teksten_2004_t_m" class="normal" title="http://www.raadvankerken.nl/pagina/91/oecumenelezing_(teksten_2004_t_m">lezing</a> over de rol van religie in het publieke domein in de Utrechtse Geertekerk, waar Vrij Nederland zich onder het gehoor bevond. Welke rol konden de kerken nog vervullen in een seculariserende wereld? </p>
<p>Onder de titel ‘De marge als middelpunt’ zette Van der Donk uiteen dat de hoop nog lang niet verloren is. Secularisering betekent niet zozeer dat religie verdwijnt, als wel verandert. Dat de kerken hun ‘centrale middenpositie’ hebben verloren, hoeft dan ook niet te worden betreurt, betoogde van de Donk. ‘Het brede midden van de samenleving is een ingeslapen burgerdom dat zich alleen nog maar zorgen lijkt te maken over het eigen ik en maar moeilijk te verleiden is serieus werk te maken van de problemen in de wereld,’ vervolgde hij. Juist daar ligt een uitgelezen kans voor de kerken: ‘De marge is geen tobberige uitkomst van secularisering en transformatie, maar een aanlokkelijk en kansrijk perspectief voor een zinvolle rol in het publieke domein.’ </p>
<p>Tip voor depressieve christendemocraten: vervang ‘de kerken’ door ‘het CDA’, en de toekomst ziet er ineens weer wat zonniger uit.</p>
</p></div>


Gerelateerd