Caspar David Friedrich in de Hermitage

Vier jaar voor zijn dood in 1840 maakte Caspar David Friedrich veel werk van het tekenen van een kloeke doodskist op een vers gegraven graf. Ernaast zette hij een kale beukenboom waarin hij een kruis, een anker en drie bloemkransen hing. In het midden van de tekening ligt de kist erbij als een gestrand schip. Midden in het leven gestrand, die symbolische betekenis moet je er bij Friedrich altijd bij denken. Het is een pathetische tekening, zwaar op de hand, maar wel ongenaakbaar zorgvuldig uitgevoerd, op het provocerende af. En onmiskenbaar koketterend met de dood.

Doodskist op een graf tekende hij een jaar nadat hij in juni 1835 een beroerte had gehad. Hij was toen tot niet veel meer in staat. Maar hij had die beroerte niet nodig om het leven somber in te zien. Dat deed hij al vroeg in zijn leven. In goede gezondheid verkerend, nog maar dertig jaar oud, maakte hij in 1804 Mijn begrafenis, een sepiatekening van een vers gegraven graf en een...