12-04-2008
Door Sander Donkers en David Kleijwegt

Sinds hun doorbraak in 1994 staat dEUS bekend als een band die muziek maakt op het scherpst van de snede. Hun nieuwe cd toont een groep die blaakt van het zelfvertrouwen.

Het is nog vroeg in de middag en toch al bijna donker in de Antwerpse wijk Borgerhout. Vanuit een voormalige pekfabriek wijst een doffe dreun de weg. Door een steegje met natgeregende kasseien, twee trappen op, langs een verroeste badkuip, een discobal en een paar oude ski’s, tot je plotseling een woud van snoeren, versterkers en microfoons betreedt.

Daar schaven de vijf leden van dEUS geconcentreerd aan een nummer van hun nieuwe plaat. Het stadium waarin ook de belangrijkste band van de Lage Landen niet ontkomt aan heel basale kwesties. Wanneer zullen ze het orgel ‘herlanceren’? En: moeten ze ‘dam dam’ introduceren na de ‘poem’, of wachten tot de keychange?

Terwijl zanger/gitarist Tom Barman de band met straffe hand dirigeert, druppelt een gezelschap...