Een boek van vierhonderd pagina’s dat Selfie heet en de vraag beantwoordt ‘How the West became self-obsessed’ kan geen oppervlakkig werkje zijn over het maken van kiekjes van jezelf. De titel is niet meer dan een vlag die aangeeft dat het in dit boek zal gaan over eigenliefde en eigendunk als diep in het westerse denken gewortelde motor van de samenleving, speciaal de laatste vijftig jaar. De selfie is alleen maar het oppervlakkige symbool van een speeltje dat goed aansluit bij de geest van de tijd.

Schrijver Will Storr presenteert zich niet als een vertegenwoordiger van de alles voorbij strevende millennials die hij in het boek onderzoekt. Hij is dus niet het extraverte, slimme, mooie, individualistische, optimistische, hardwerkende, zelfbewuste, van eigendunk vervulde, sociaal handige neoliberale zelf. Integendeel. Hij bekent dat zijn persoonlijkheid een paar min of meer stabiele facetten heeft, zoals een ‘low agreeableness and high neuroticism.’ Daar kom je niet ver...