How to Get Away with Murder kijken met mijn dochter: een gezellige familietraditie waarbij ze, wanneer ik ook maar heel voorzichtig ‘huh?’ mompel, achteloos oplepelt wie ook weer wie is, wie wat wél weet en wie niet, en waar we zijn in de tijd.

Teneinde communicatielijnen open te houden en de generatiekloof behapbaar, kijk ik met die van veertien naar een serie van haar keuze. Nou ja, ik doe het hoofdzakelijk omdat ze halverwege elke aflevering zo fijn tegen me aan komt schurken, maar dat hoeft zij niet te weten.

How to Get Away with Murder gaat over een professor in strafrecht en een groep van haar beste studenten die in een uit zwaar eikenhout opgetrokken spookhuis ingewikkelde zaken oplossen, terwijl ze intussen steeds verder verstrikt raken in onderlinge intriges, het duistere verleden, relationele sores, al dan niet onvermijdelijke moordpartijen en hier en daar een doofpotje.

Of zo, moet ik nu eigenlijk zeggen, want tot mijn dochters grote vermaak gaat het pap allemaal...