26-07-2008
Door Sander Donkers

Voor een man die zijn nieuwe cd aanvankelijk Fat and Angry had willen noemen, is de eerste indruk toepasselijk. Met een gepijnigde grimas schuift Ran­dy New­man heen en weer in de fauteuil van zijn hotelkamer. De stoel is eigenlijk te klein voor het lange lijf. Naar links… nee. Rechts dan? Ook niet. Rechtop, onderuit, niks helpt tegen die rugpijn. Vanochtend op het vliegveld moesten ze hem verplaatsen in een rolstoel, vertelt hij. Nu is het wachten tot de pillen werken. ‘Het wordt al iets beter,’ klinkt het flauwtjes.

Het is een indringend beeld; de meester van het sarcasme, volgens velen een van de grootste songschrijvers van de afgelopen eeuw, in zo’n kwetsbare staat. Maar een beetje een ongemakkelijke situatie is het ook. Een interviewer kan zijn onderwerp moeilijk gaan masseren. En dus acht ik het tijd voor complimenten over zijn nieuwe cd, die uiteindelijk niet Fat and Angry, maar Harps and Angels is gaan heten. En ik vertel hem, zonder...