Wie het wil zien, komt het overal tegen. De ochtend van het interview opent de Volkskrant met het nieuws ‘R’dam weert asocialen uit wijk’. De gemeente doet dat op basis van een database met niet-openbare politiegegevens. Een week eerder meldde het Amerikaanse tijdschrift The Atlantic dat wetenschappers aan de hand van wifi-signalen menselijk gedrag kunnen duiden en diezelfde dag brak WhatsApp zijn belofte; de berichtendienst deelt gebruikersgegevens met Facebook. Zomaar drie recente voorbeelden van de exponentieel uitdijende invloed die big data en technologie op ons persoonlijk leven hebben.
Dat wisten Dimitri Tokmetzis (41) en Maurits Martijn (35) natuurlijk al. Maar ze zijn niet van het type: zie je wel. Toch worden de schrijvers dagelijks in hun gelijk bevestigd. ‘Het thema leeft,’ constateert Tokmetzis droog. ‘En de discussie gaat niet alleen over sociale media en internet, maar ook over ouderwetse databases van overheden en bedrijven die nu aan elkaar worden gekoppeld.’ Drie jaar geleden besloten ze om voor De Correspondent het terrein te verkennen. Samen met lezers, deskundigen en techneuten drongen ze door in de wereld van digitale gegevensstromen. Follow the data. Ze kropen onder ‘de motorkap’ van hun smartphone, keken stiekem mee met gebruikers van openbare wifi, spitten door stapels wetgeving en convenanten en legden vast hoe bedrijven en overheden bergen data verzamelen, koppelen en analyseren. De conclusie geven ze meteen weg in de titel van hun boek dat deze week is verschenen: Je hebt wél iets te verbergen.