Dichters zijn, tenzij ze het soort functie hebben waarbij je geacht wordt meteen op de actualiteit te reageren, doorgaans vrij bedachtzame mensen. Een écht goed gedicht over iets wat je aan het hart gaat kan je ook pas schrijven als je een tijdje op het onderwerp hebt lopen kauwen.

Zodoende vind ik het wel toepasselijk dat ik in deze aflevering van de Poëziepodcast, bijna twee maanden na het verschijnen van Wim Hazeu’s Lucebertbiografie, eindelijk het onderwerp bij de horens vat waar de dichterswereld sinds februari moeilijk kijkend op aan het kauwen is. Hazeu ontdekte brieven waaruit ondubbelzinnig bleek dat Lucebert, voor de meeste dichters van vandaag toch een poëticaal vaderfiguur, een overtuigd aanhanger was van het nazisme tijdens zijn verblijf in Duitsland in 1943 en -44. Het is toeval dat in de 21 afleveringen die ik tot dusver maakte nog nooit een gedicht van Lucebert is gesproken, maar het is ook wel mooi dat we het nu doen, ná Hazeus onthulling, en met...