In het nieuwe boek van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk wordt een wankele wereld geschetst: alles is instabiel, voorlopig, hangt aan een draadje, is improvisatie en bodemloos. Weg traditie, weg betrouwbare vaders, weg de solide ketting van het bestaan.

Peter Sloterdijk is een goochelaar die niet in zijn oude kunstjes blijft hangen, maar steeds weer nieuwe bedenkt. Het is alsof hij zijn vorige kunstjes ook vergeten is; hij maalt er in ieder geval weinig om. Wie zijn grote boeken met elkaar probeert te verbinden vindt er niet meteen opzichtig verwante thema’s: gemeenschappelijk aan Kritiek van de cynische rede, Sferen, Je moet je leven veranderen en zijn nieuwe boek Die schrecklichen Kinder der Neuzeit is misschien dat hij pleit voor een nieuwe ‘grootse ethiek’, een kosmopolitische moraal, die de traditionele, falende, christelijke en islamitische moraal zou vervangen en corrigeren.

Waarmee niet gezegd is dat Sloterdijk denkt dat zo’n nieuwe moraal er zomaar zal komen....