13-06-2009
Door Carel Peeters

Ik geloof niet dat Susan Sontag ooit heeft gedacht dat haar dagboeken ongepubliceerd zouden blijven, ook al is haar zoon David Rieff ervan overtuigd dat hij haar privacy aan het schenden is door nu het eerste deel over de jaren 1947-1963 te publiceren onder de titel Reborn (Herboren in de vertaling van De Bezige Bij).

Als essayiste goot Sontag (1933-2004) haar persoonlijke ervaringen juist nooit in een autobiografische vorm. Het was wel persoonlijk, maar nooit particulier. Kunst, en ook haar eigen essays, moesten boven het persoonlijke uitstijgen. Vandaar de verrassing en verwarring nu we een kijkje krijgen in het meest particuliere domein van Sontag.

De verrassing is zo groot omdat Sontag niet de evenwichtige essayiste blijkt te zijn geweest die we dachten dat ze was. In haar werk, in interviews, in haar hele verschijning was ze altijd de onafhankelijke zelfbewustheid zelf. Ze was de essayiste bij uitstek, iemand die in staat is haar...