Sander Pleij las een boek over handen en werd vreselijk onrustig. Overal zag hij opeens hoe ze onafhankelijk hun weg gaan.

Disclaimer: als je aanleg voor neuroses hebt, kun je deze column misschien beter niet lezen.

Ik lees een vingerdik boek van Darian Leader, die eerder het magnifieke What is Madness? schreef en ik word daar heel onrustig van: ik ben me nu continu bewust van mijn handen, die dingen met die lange vingers eraan. Ik zie ze nu steeds hun weg gaan, zoekend over de toetsen van mijn computer en schijnbaar op eigen initiatief de zwarte vierkantjes indrukkend. Wat gaan ze doen? Soms vind ik dat ze het regelrecht fout doen, dan corrigeer ik ze en druk de delete-toets in. Maar ik ben een zwakke baas. Van honderd procent controle lijkt geen sprake.

In het boek, eigenlijk een lang essay, analyseert Leader het digitale tijdperk door te focussen op onze handen. Want handen zijn niet zomaar ledematen, het zijn onze handen die ons, zoals de Griek Anaxarogas zei, tot...