Tussen Joop den Uyl en Wim Kok: zo wordt het leiderschap van Wouter Bos wel gekarakteriseerd. Zelf moet hij er om grinniken, in zijn werkkamer aan het Binnenhof, op een steenworp afstand van het Torentje. Als het hem meezit, neemt hij daar over een jaar zijn intrek: Wouter Bos, de vierde sociaal-democratische premier. Hij denkt er maar niet te veel aan, zegt hij. Veertien maanden is een lange tijd, en bescheidenheid is op zijn plaats. ‘Ik zou mezelf niet durven vergelijken met Joop den Uyl of Wim Kok, omdat zij voorlopig veel meer hebben gepresteerd dan ik. Maar zij zijn wel degenen op wie ik me oriënteer. Ik bewonder Den Uyl om de bevlogenheid, de passie en de emotie die hij in het politieke debat bracht. Al weet ik niet of ik daar op dezelfde manier toe in staat ben – ik ben een heel ander mens. En het is dankzij Wim Kok dat er eindelijk weer een socialist in de buurt van de schatkist werd vertrouwd, dertig jaar na Den Uyl.’

Evenwicht

Bevlogenheid en realisme: tussen die...