Non-fictie Geschiedenis verloren in details

In het nawoord van Asta’s ogen schrijft de auteur, Eveline Stoel, dat er verschillende versies van dezelfde verhalen circuleren en dat, bijvoorbeeld, de een zegt dat de kinderen in een stapelbed sliepen en de ander het over een tweepersoonsbed heeft. En daar zit, om maar eens met de deur in huis te vallen, het probleem met deze geschiedenis van de Indische familie Hoyer: de auteur verliest zich in onbelangrijke details, waardoor de hoofdzaken niet langer weten te boeien.

Stoel schrijft dat ze zich gebaseerd heeft op mondelinge geschiedenis, historische feiten en nieuw archiefonderzoek, maar het boek leest alsof het is opgetekend uit de mond van de verschillende betrokkenen – waarbij de auteur hun woorden zo veel mogelijk intact heeft willen laten. We lezen in detail hoe de familie leefde, wat de familieleden deden, hoe ze zich kleedden en vooral wat ze aten. Er is meer aandacht voor de maaltijden en tussendoortjes die de hoofdpersonen...