28-06-2008
Door Carel Peeters

Het lezen van de stukken waarmee Rob Riemen het omvangrijke en rijke vijftigste nummer van het tijdschrift voor cultuurfilosofie Nexus inleidt, is heel iets anders dan de lectuur van de bijna vijftig essays die daarop volgen (samen 743 pagina’s).

Riemen, de spil van Nexus, steekt als cultuurpessimist met kop en schouders boven iedereen uit, zelfs Roger Scruton passeert hij, want diens somberheidsgraad daalt aanzienlijk sinds hij onlangs een lofzang op Amerika hield. De andere medewerkers maken zich wel zorgen over het thema van dit nummer, de mogelijkheden en toekomst van het Europese humanisme, maar mijden doorgaans de al te grote greep en de suggestieve maar ijle grote woorden.

Het is alsof Riemen nog met zijn hoofd in de jaren dertig zit en we een cultuurcrisis meemaken met een vergelijkbare politieke context. Het Europese humanisme zou verdwenen zijn en daar zou iedereen wel zo’n beetje hetzelfde over denken. Dit is al een gewaagde...