Nelleke Noordervliet lacht wel genoeglijk op de foto achterop haar Boekenweekessay De leeuw en zijn hemd, maar wie het heeft gelezen weet dat ze het heel lastig heeft gehad en dat het lachen haar regelmatig moet zijn vergaan.
Ze hield zich aan de opdracht om een essay te schrijven over het thema van de Boekenweek: Gouden tijden, Zwarte bladzijden. Het zien van twee of meer kanten in de geschiedenis is wel iets dat bij Noordervliet past. Er zitten twee tegenstrijdige aandriften in haar borst: ze houdt ervan ferme eenduidige uitspraken te doen, maar is tegelijk verslingerd aan de nuance. Dat wringt. Het liefst wil ze zoveel mogelijk perspectieven tot hun recht te laten komen, maar ook krachtige, ondubbelzinnige conclusies trekken.
In De leeuw en zijn hemd is het alsof Noordervliet op hete kolen danst, zo wordt zij geslingerd tussen verschillende...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.