Dromen waren voor de Russisch-Amerikaanse schrijver Vladimir Nabokov ideaal materiaal voor zijn verbeelding, die ging ook alle kanten op. Er was een tijd dat hij elke ochtend zijn droom noteerde.

Vladimir Nabokov, 1973/Wikimedia Commons.

Aan die vreemde combinatie van lyriek , droom en werkelijkheid waarmee Vladimir Nabokov zijn roman Lolita begint (‘Lolita, mijn levenslicht, mijn lendevuur. Mijn zonde, mijn ziel’) is te zien dat hij zich altijd graag op de rand van droom en werkelijkheid ophield. Er moest bij Nabokov een nooduitgang uit de werkelijkheid zijn, hoezeer hij ook op die werkelijkheid gesteld was. Hij liet zich geen knollen voor citroenen verkopen. Nabokov hield van een gespierde verbeelding, van ‘the muscles of the mind’. Dromen waren daarom voor hem concrete verhalen, zoals zijn romans. Dromen waren geen diepzinnigheden die geduid moesten worden. Ze vertelden alleen maar een verhaal waar je van op kunt kijken. Nabokov had veel om van op te kijken. Hij was...