FOTODOCUMENT

‘Wáár?’

‘In Londen.’
‘Waarom niet in Florence? Of Rome?’
‘Nou…’
Het antwoord was verbijsterend.
Redelijk argeloos vroeg ik vorig jaar mei aan de Italiaanse schrijver Sandro Veronesi waarom zijn zoon eigenlijk archeologie studeerde in Engeland. Zijn antwoord viel in de categorie sensationele krantenmaten: verbijsterend. De jongen was in Londen gaan studeren omdat de studie en de vooruitzichten op een baan in Engeland vele malen groter zijn dan in Italië.
Dan in Italië.
Een Italiaanse jongen die elders archeologie gaat studeren omdat in Italië de behoefte aan archeologen te laag is? In de bakermat van het Romeinse rijk, natie die uit elkaar barst van de hoogtepunten uit de christelijke cultuur, land bezaaid met fresco’s, palazzos, castellos, duomos – wat al niet.
Dat Italiaanse culturele erfgoed wordt in Engeland en de rest van Europa misschien wel hoger gewaardeerd dan in Italië, ongeacht de laatste strubbelingen binnen de Europese Unie. Al...