Koud terug van vakantie en bijna twaalf weken zwanger krijg ik een echo. Mijn vriend en ik kijken nieuwsgierig naar het scherm. De echoscopist is net te lang stil. ‘Ik heb slecht nieuws,’ zegt ze. ‘Het kindje is in de negende week overleden.’ Verdriet valt als een zware deken over me heen. ’s Avond drinken mijn vriend en ik een fles wijn leeg. Je moet wat, zo tussen het huilen door. De volgende dag ga ik naar mijn werk, wetend dat er iets doods in mijn lijf zit wat er nog uit moet (daarover later meer). Ik heb het er verder niet over. In plaats daarvan vertel ik semi-enthousiast over onze vakantie in Zuid-Afrika.
Laten we het eens over miskramen hebben
Journalist Anouk Kemper (31) kreeg begin dit jaar een miskraam. Daar hoor ik niet over te praten, dacht ze. En meteen daarna: onzin, het overkomt zó veel vrouwen: laten we het er gewoon over hebben. Maar zo gewoon blijkt dat niet.
