Het blijft toch een wereld van verschil: dode bomen-boeken lezen of naar de e-reader grijpen.

Een man vertelde me dat hij 1300 boeken meeneemt op vakantie. Ik begreep hem niet.

Het waren e-boeken. Zeg dat dan meteen.

Hij had een schijfje gekregen met al die boeken erop. Van wie? Van ‘een kennis’. Hij kon ze zo op zijn computer laten zien. En niet van die oude copyrightvrije boeken, hè, en ook geen Engels. Gewoon Mulisch, Herman Koch en zo.

Navraag leerde me dat over kwantiteit wordt gepocht. Zoals de verpleegster die tegen het sportschoolmaatje zei: ‘Ben jij ook zo gek op lezen? Kan ik je helpen: ik heb een usb-stick met 1400 boeken voor je.’

Het ging om: gratis en kwantiteit. Niet om inhoud of kwaliteit.

(Ik ga niet beweren dat digitaal lezen ‘fout’ is hoor, of ‘goed’ is voor de literatuur, de mensheid, de wéreldgeschiedenis in zijn algeheel. Een kersverse apologeet treft u hier aan op onze website.)

Wat zou ik doen met meer dan duizend boeken in één...