Reportage / De laatste in de noodopvang

Maastricht, maandagochtend 7 maart. In de gemeentelijke noodopvang voor uitgeprocedeerde asielzoekers bladert de Koerdische Serafettin Yilmaz aan zijn eettafel door een dikke stapel papieren. In de huiskamer van de kale flatwoning kijken zijn vrouw en drie kinderen naar tekenfilms op tv. Buiten raast het verkeer over de drukke uitvalsweg waaraan het opvangcomplex gelegen is.

Yilmaz was negentien toen hij najaar 2000 vanuit Zuidoost-Turkije als asielzoeker naar Nederland kwam. Nu, elf jaar later, zijn de Koerd en zijn gezin de laatste bewoners van de noodopvang. Officieel had het complex al ruim een jaar gesloten moeten zijn – een randvoorwaarde van het in 2007 afgekondigde generaal pardon. Sinds enkele maanden staan alle andere woningen leeg. Mensen zijn uitgezet naar hun geboorteland of hebben alsnog een verblijfsvergunning gekregen. Alleen Yilmaz en zijn gezin weten nog altijd niet zeker of ze nu moeten vertrekken of toch mogen...