Kunst / Henry Dargers idyllische verschrikkingen

Bij een bezoek aan een klein museum in New York stond ik ineens oog in oog met een reeks vitrines van zo’n drie meter lang. Wat er in te zien was kon niet met één blik worden gevangen, maar wel was meteen duidelijk dat de tekeningen een ademstokkend charmante uitstraling hadden: een en al fijnzinnige kleurigheid, een wirwar van kleine menselijke figuren, panorama’s met bomen, struiken en wilde wolkenluchten. Dichterbij komend bleken de figuurtjes kleine meisjes te zijn, met halflang honingkleurig haar of pikzwarte polkakopjes, en gekleed in kekke korte rokjes met bandjes over de schouders. Of in jurkjes met zoete pofmouwtjes, aangevuld met bijpassende sokjes. De lippen rood, de verbaasde ogen als glinsterende kralen. De iets grotere meisjes gekleed in elegante kostschooljurkjes, met hier en daar een kittig hoedje.

Was dit een Amerikaanse versie van de kinderwereld van Rie Cramer? Het waren tekeningen van een buitenmodel formaat,...